ROLA MATKI

[Anna K.]

Zadaję sobie pytanie kim jestem
Dla mego dziecka?
I nie wiem doprawdy,
Bo jakby, odpowiedź,
Pokrętna jest i zdradziecka.
Miłości matczynej nie zmierzy
Chronometr ani centymetr
Bo w swym bezmiarze
Jest ważny,jej każdy
Najmniejszy milimetr.
A dziecko im starsze
Tym bardziej nie raczy
Pamiętać niestety
Że matka zna doskonale
Największe życia sekrety.
I zawsze gotowa z pomocą
Biec potykając się nawet,
By nie okryło się "nocą",
Nie wpadło wręcz
W jakiś zamęt
Kochane, drogie jej dziecię.
Stąd wiecznie pyta i pyta.
Zadaje pytań miliony
Bo wie, że latorośl jest skryta
A temat nigdy skończony
Gdyż mimo czasu upływu
Jej rola zawsze ta sama,
Dziecko wciąż wpada w kłopoty
I wtedy potrzebna jest mama.
I chociaż często się zdarza
Że dziecko matkę odpycha
I niechęć swoją wyraża,
I na nią psioczy i prycha,
I słowa niczym pioruny
Rzuca jej prosto w oczy
Nie bacząc jak bardzo boli
Złość swoją tłoczy i tłoczy...
To matka, choć serce jej krwawi
I łzy przełyka w boleści
Choć gorycz ją czarna wręcz dławi
I w głowie się to nie mieści
Zawsze gotowa wybaczyć
Nawet największy występek
Bo dla niej dziecko , jej dziecko
To świata po prostu jest pępek.
I nawet gdy się zastrzega,
Że palcem już nigdy nie kiwnie
Że smutek jej wielki dolega
To mimo to się podźwignie
I swoje rozłoży ramiona
Bo miłość jej rozpacz pokona.

Edytowane 19 Listopada 2020 przez Anna K. (wyświetl historię edycji)

[Gość Franek K]

Trochę po mojemu przegadałeś tę laurkę, choć jest w tekście wiele prawdy.

 

Pozdrawiam. FK.

[Gość]

Franek dobrze ujął temat "laurka"

Słodkie aż mdli

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie wszystkie matki są wzorem cnót wszelakich

Pozdrawiam autorkę

Edytowane 19 Listopada 2020 przez Gość (wyświetl historię edycji)

[Anna K.]

@Gosława

@Franek K Dziękuję za komentarz i pozdrawiam.