Gdy jestem w jej domu

[duszka]

 

 

odgarnia mi

włosy wchodzące

do oczu

myje twarz

zapala

światło tam

gdzie zdmuchnięte

zgasło - jaśnieje mój uśmiech

w lustrze

 

wtedy jest matką

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 17 Listopada 2020 przez duszka (wyświetl historię edycji)

[Gabrys]

pozdrawiam 

[joanna53]

dzieci lubią kiedy na twarzy matki gości uśmiech,

miłego wieczoru:)

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję i wzajemnie :)

 

 

Miałam w wierszu na mysli raczej mój (dziecka) uśmiech, Joanno, ale z Twoją wypowiedzią rwnież się zgadzam :) Dziekuję Ci i pozdrawiam.

 

@Magdalena_Blu @WarszawiAnka Dziękuję Wam pięknie i pozdrawiam :) :)

[duszka]

@Radosław dziekuję Ci za miłą obecność :)

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Tak, cisza może nią być :) A pisząc myslałam o prawdzie, ale te dwie chyba sa blisko spokrewnione. I rzeczywiście bycie w swoim domu, w prawdzie o sobie, uszczęśliwia i pozwala odczuwac też tę wszechobecna prawdę... Dziękuję Ci za zatrzymanie się nad wierszem i ciekawą refleksję - cieszą mnie :) Pozdrawiam.

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Cieszę się, że o tej ożywionej i oczyszczonej zmysłowości wspomniałaś i uzupełniłaś tym wypowiedź mojego wiersza! Dziękuję Ci i pozdrawiam :)

[duszka]

@Joachim Burbank Miło mi i dziękuję! :)