Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zła taktyka


Gość Franek K

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Spotkali się kiedyś Polacy z Włochami,

By w ramach przyjaźni między narodami

Trochę móc pokopać sobie dla zabawy.

Niekorzystny obrót przybrały wnet sprawy.

 

Głównie dla tych pierwszych, miast na kartoflisko

Trafili niechcący bowiem na boisko.

Lecz to wcale nie był koniec niespodzianki,

Bo był tam też sędzia, a miast łopat bramki.

 

Panika się wdarła w szeregi Polaków,

Bo choć są mistrzami w kopaniu ziemniaków.

To rychło dostrzegli tragiczną pomyłkę,

Oni chcieli kopać, a Włosi grać w piłkę.

 

Nie mając kopaczek machali rękami

I rzucali mięsem, lecz to wszystko na nic.

Kiedy wyszedł na jaw brak umiejętności,

Zaczęli polować na rywali kości.

 

Były więc zapasy i ciosy karate,

Jak więc to się stało, że przegrali zatem?

Przyczyną porażki była zła taktyka

- Źle bowiem dobrali broń do przeciwnika.

 

Obrońcom przydały-by się chociaż brony,

Pomocnikom kosy, a jeden szalony,

Niechaj nie zapomni i weźmie ciupagę,

Wtedy zremisować może damy radę.

 

Opublikowano

@Franek K

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

muszę mężowi pokazać wiersz

On jako niezmordowany kibic będzie miał ubaw po pachy

Pozdrawiam Franciszku

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • dom to nie puste słowo w nim mieszka sens który ozdabia   jego zacne ściany meble okna i drzwi  miłym westchnieniem   dom to nie grzech który wieczorem  boli dokucza   to ciepłe  słowo pełne nadziei  umiejące  przytulić   dom to zwycięstwo które się uśmiecha jest cierpliwe  
    • @mariusz ziółkowski dziękuję za refleksję. Pozdrawiam. 
    • Ten tekst nie jest tylko wierszem. To głos duszy, która ma dość świata pełnego iluzji, pogoni za pieniądzem, wojen, granic i religijnych kłamstw. To manifest duchowej rewolucji — dla tych, którzy czują, że obecny system nie ma już sensu. Dla tych, którzy wiedzą, że czas się obudzić. Jeśli czujesz podobnie — nie jesteś sam.   MANIFEST DUCHOWEJ REWOLUCJI do tych, którzy czują, że świat zwariował   Nie jesteśmy tu, by się poddać. Nie przyszliśmy na ten świat, by milczeć, gdy ku*%y są na piedestale, a świętość duszy zakopana w błocie złota.   Dość. Koniec iluzji. Koniec pogoni za pieniądzem, który nie nakarmi duszy. Koniec władzy, która łamie kręgosłupy i sprzedaje sumienia. Koniec siły, która bije z lęku. Koniec dumy, która przykrywa pustkę. Koniec materializmu, który czyni z człowieka przedmiot.   Koniec wojen. Koniec granic. Koniec narodów, które uczą nienawiści pod flagą pokoju. Państwa? Systemy? To tylko złote klatki. Nie ma “mojego” i “twojego” — jest wspólna ziemia. Planeta — matka, nie towar. Nie kop jej wnętrza, nie truj jej nieba, nie pal jej lasów. To żywa istota. Czuje. Woła.   Słyszysz?   Nie jesteśmy ciałem bez znaczenia. Nie jesteśmy robotami na kredyt. Mamy dusze. Każdy czyn, każda myśl — wraca. Prawo karmy jest starsze niż religie. Reinkarnacja to nie bajka — to przypomnienie. To światło, które prowadzi przez ciemność. To wiedza, która przetrwa wszystko. To droga, która nie kończy się w trumnie.   Religie? Zostały wypaczone. Zamiast łączyć — dzieliły. Zamiast dawać światło — straszyły ogniem. Zamiast prowadzić — ogłupiały. Czas zakończyć spustoszenie świętości.   Nie jesteśmy przeciwko ludziom — jesteśmy przeciwko iluzji, która ich więzi.   Nasza rewolucja nie ma karabinów. Nasza rewolucja nie ma prezydentów. Nasza rewolucja ma serca, które nie chcą już kłamać. Mamy oczy otwarte. Mamy sny, których nie da się sprzedać.   Wzywamy tych, którzy czują, że coś jest nie tak. Tych, którzy widzą przez szkło ekranów prawdziwe twarze kłamstwa.   Dość snu. Dość ciszy. Czas obudzić się i zacząć żyć naprawdę.   Rozwój duchowy. Świadomość. Empatia. Miłość. Planeta jako świętość. Człowiek jako istota światła. Reinkarnacja jako wieczne przypomnienie, że wszystko, co czynisz — czynisz sobie.   To jest nasza droga. To jest początek. Nie jesteś sam.    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • nie bój  sie  marzeń smutku ani nadziei   nie bój się myśleć że jutro bedzie lepiej   nie  bój  się grzechu oraz nocy i jej cieni   nie  bój  się  siebie jesteś tylko sobą   nie bój sie płakać łzy to uczucie   nie bój się bać tego co nie ma racji   nie bój się świata to on twoim sensem   który wie że to ty jego spełnieniem
    • Całość mi się bardzo podoba, choć czytam bez przymiotnika w przedostatnim wersie, bo jest wystarczająco poetycko.  Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...