Słońca i chmury

[Radek78]

Jest coś pięknego w świecie przyrody,
w ulotności zjawisk niepoznanych do końca,
w głębi nieba odbitego w tafli wody,
w blasku zatopionego w niej słońca.

I są w tym jakieś intymne wyznania
zawarte w przestworzach teatru owego,
w kształcie chmur, wiatru śpiewaniach
co zmusza do zadumy człowieka prostego.

Słucham, patrzę, adoruje codziennie te cuda,
które odurzają mnie i wirują zmysłami.
Zagarniam z nich dla siebie co tylko się uda.

Lecz gdy wiatr zawyje jękiem człowieka który kona
a horyzont dusi się pod burzowymi kłębami,
wtedy chciałbym oniemieć, wtulam twarz w ramiona.

[Gość Franek K]

Widzę, że porwałeś się na sonet. Pomysł dobry, ale mógłbyś się zdecydować na konkretny sylabowiec np. 13-zgłoskowiec. To się da zrobić, a wtedy będzie dużo lepiej.

 

Pozdrawiam. FK.