Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Jest mowa nienawiści i nienawiść milczenia
kiedy ktoś z chorym ego knuje, szydzi, doskwiera
i się bawi w zabawę, którą sam wymyślił
jest tu królem i panem dla prostackich korzyści.

 

Jest mowa nienawiści i nienawiść milczenia
która w małej makówce zło diabelskie rozsiewa
hipokryzją się karmi, pyszczor nastawia szczurzy
brudy świata połyka, później trawi aż kurzy.

 

Jak zapełni żołądek, jak się naje do syta
to w zaciszu domowym żonkę tak, o to pyta:
„czyż nie jestem najlepszym mężem, ojcem, człowiekiem?
Przyznaj (jędzo) kochana, zanim tobie dopiekę

 

zanim złość mnie pochłonie, zanim zazdrość mnie spali
przyznaj że jestem dobry, piękny, hojny, wspaniały”.
Mądra żona zaprzeczy, głupia przyzna mu rację
a odważna zamilczy i odejdzie na zawsze.

Edytowane przez Maria_M (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Maria_M Portret psychopaty:
społecznik anioł moralny autorytet
dopiero w domu odkrywa swe oblicze 

Nie wiem, czy dobrze odczytuję, Mario, że czynisz rozróżnienie między "mądrą" a "odważną". Najlepiej chyba byłoby, gdyby była obdarzona obydwoma przymiotami - wtedy wiersz kończyłby się (jak dla mnie) słowami: "i - odejdzie".

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@opal Dokładnie, portret psychopaty.

Rozróżniam tutaj trzy kobiety: mądrą, głupią (niedosłownie, a raczej współuzależnioną, byłam osobiście przez 20 lat) i odważną, która w końcu odchodzi i zaciera za sobą ślady ( tak też zrobiłam) Nie można jednoznacznie stwierdzić, że odważna, nie jest mądrą, ale mądrej zabrakło odwagi, dlatego trwała w chorym związku. Uff, to tak w ekspresowym skrócie.

@Magdalena_Blu  

Chyba powinnam tak zakończyć:

jedna żona zaprzeczy, inna przyzna mu rację

jeszcze inna przemilczy i odejdzie na zawsze.

 

Wtedy nie ma rozróżnienia na mądra, głupia, odważna,

a każda kobieta inaczej postąpi, według własnej sytuacji i możliwości.      
 

Opublikowano

W wielu sytuacjach pewnie trudno o optymalne wybory. Szkoda, że nie wszystko od razu się manifestuje, chociaż pewnie znajdą się i tacy, którzy w oparciu o swoje kompetencje i optykę, mogą w jakiejś mierze przewidzieć kolej rzeczy. Jednak co innego życie. Dobrze jak mądrość idzie w parze z odwagą. Tutaj zakończenie utworu daje do myślenia. 

 

Pozdrawaim. 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tytułową odwagę można, a może trzeba dwojako rozumieć. On, niby odważny,

ona, na pewno, bo odeszła i miała rację. Układ.. 7/7... nie liczę wszystkich wersów,

ale mam wrażenie, że można by gdzieniegdzie uszczknąć sylabę, dla płynności

w czytaniu.  Nie za bardzo mam czas, żeby dokładnie popatrzeć po kolei na każdy wers,

a zresztą, Ty w boju zaprawiona i masz swojego "czuja" na rymy. 

Zerknęłam na dwie pierwsze... jw.

Mario... nie złość się na uwagi.. pozdrawiam serdecznie.

 

ps. teraz patrzę na .. kurzy.. dałaś, żeby mieć "y" na końcu wyrazu. Ok. niech zostanie post jak jest.

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
  • 3 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @any woll Rapowana poezja:)
    • "Gdyby do krańca jaskini dotarł promień słońca, oświetliłby w mroku pół-człowieka, pół-roślinę, dziwacznego stwora, który chciał pójść do ludzi, a zarazem nie czuł się już jednym z nich." Tomasz Małyszek Kraina pozytywek ... wyłoni się takie cudo – prosto w ciebie, kochana. abyś przeraziła się ze śmiechu. a potem – stłukła na kwaśne jabłko jego wszystkie fobie i gorsze defekty charakteru, pobiła w drobny mak fetyszyzmy i szklane pęta. niech gapi się prosto pod żebra, pan nagnijmorda, spogląda roznamiętnionym wzrokiem na swoją dominatrix, odbija się w jej oczach mniej rozwidlony, rozstajny. spraw, by zeszło z niego zbyt gorące powietrze, rozchmurzył się, pan nadmijmorda, zaczął jeszcze częściej żartować, prosić o rzeczy tyleż słodkie, co nie do powtórzenia w towarzystwie (pojawią się tam słowa "pochłoń","wywilgocone"). pozwól mu być w rozjazdach. coraz dalej od siebie (każda taka eskapada będzie, paradoksalnie, scalać). bo życie jest niczym więcej, niż dość sporą walizą, z której aż wysypują się paradoksy. i, jeśli nie chce się całkiem zgłupieć-spotwornieć, trzeba koniecznie rozpatrywać problemy typu: "Jak przygotowuje się wulgaryzmy pod wynajem dla studentów?", czytać "O skutecznym przemiałów sposobie". trzaśnij go tak mocno, aby zaczął do tego stopnia fantazjować, by aż szyby w jego pokoju zmieniły się w obsceniczne witraże (na jednym – domina w zieleni, zaraz obok – stojący na jednej nodze nagus, któremu z ust wylewa się komiksowy dymek z ostrzeżeniem, by uważać na noce, bo wtedy właśnie chodzą czyściciele obrazu).
    • @Roma Z przyjemnością czytam, bo to ciekawa poetyka z nutką psychologii, zapewne oparta na uważnej obserwacji. Pozdrawiam.
    • @rusłan, dzięki za pochylenie się nad tekstem. Pozdrawiam.
    • @Agnieszka Charzyńska Coś ala "Kaczka dziwaczka" pozdrawiam z uśmiechem :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...