Ich dwoje i pół

[Lidia Maria Concertina]

 

Nie nazywaj jej kurwą.
Ułóż wasz ból wygodnie pod abażurem lepszych chwil - choć z nie lepszej przeszłości.

 

Znam to: "kocham cię, ale nie jestem w tobie zakochany. ''
Wlejcie do rozedraganych emocji - eteryczny olejek ciszy.
Prerie nieczułości, trzęsienia ziemi - odejścia
Natrętne muchy w sieni - w której nikt nie czeka, tylko but nie do pary i połamany przez życie parasol

 

Zrobię wam kawy. Pada. A wy jeszcze robicie burzę. Po co? Kominek ma duszę: nie rozgrzeje was, jeśli sami nie macie w sobie ciepła.

Widzę, jak lądują fortepiany, słyszę - rozmowy z "tym od rozwodów"... 
Czy jest gdzieś mecenas - sztuki pozostania przy sobie? Nawet jeśli nienawidzicie wspólnych śmieci przeżywających wasz koszmar...?

 

Pójdę już. Męczy mnie nie tylko wasz sen nocy listopadowej, dramat w akcie - dwóch ścian, niechętnych do podziału kurtyny
Może to tylko ta noc?
Może jutro już będzie bardziej ...  niemgliście?

Męczy mnie też - rozstanie świata z każdym zakątkiem. 

Władzę - można utrzymać.
Jeśli jest zbyt droga w utrzymaniu - można dodrukować kilka miliardów ryz pieniędzy. 
Uczucia - te generujemy poprzez manipulację i demagogię. 
Depresję - niwelujemy przez stymulację. 
Klimat? - moderujemy eksploatacją. 
Istnieniem - gramy na giełdach. 
A miłość... - znamy z elementarza. 
Zachęcamy do korzystania bibliotek cyfrowych. 
... Czy jeszcze na coś liczysz?