Daj dni jak najwięcej

[Gabrys]

Ma swoje zapałki,
którymi zapala dzień.
Budząc świat do życia,
oczy otwiera mnie.

Wstaję i jestem szczęśliwy,
że mogę patrzeć tak.
Na to co słyszę i widzę,
jaki to śpiewa ptak.

Jedna zapałka mniej,
właśnie się wypaliła.
Minął kolejny dzień,
noc przyszła szatę rzuciła.

Oj czarna, czarna tak,
ktoś księżyc zabrał jej.
Już nie zagląda mi w okno,
zasnąć będzie lżej.

Aby ranek zaświtał,
którą zapali z kolei.
I znów otworzy me oczy,
a żebyście wiedzieli.

Że jeszcze nie skonałem,
nie pora, nie ten czas.
Pewno tysiące zobaczę,
choć odejdzie któryś z nas.

Pewno że przykro będzie,
przecież kochał swój świat,
Oj Boże daj dni jak najwięcej,
bym dożył spokojnie stu lat.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 8 Listopada 2020 przez Gabrys (wyświetl historię edycji)

[duszka]

Tego Ci z serca życzę :) A wiersz z serii tych pogodnych, przekazujących chęć i pochwałę życia. Dobrze mi robi :) Pozdrawiam.