kilka wersów na niebiańskich łączach

[MIROSŁAW C.]

drzewa rosną 

i rosną 

biorąc pod opiekę 

osieroconą przez człowieka 

ziemię 

 

w kraterze

wygasłej wędzarni

powódź włoskich orzechów

zainteresowała wiewiórkę

 

odkąd 

przyjemny aromat wędzonki

zabrałeś ze sobą 

anioły 

noszą przydymione skrzydła

a korzeniom wszelkiego dobra

brakuje smaku

 

więcej

powiem ci w swoim czasie

 

pod Krzyżem Południa

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[[email protected]]

@MIROSŁAW C. Mirku drugą strofę mam za oknem, jest ich trzy tańcują między samochodami i patrzę kiedy która zginie, nie mogę znaleźć żadnego na te ich drogowe zapędy  lekarstwa. Orzech im nie wystarcza, chyba tam się nudzą.
 

Trzymaj się zdrowo.

Edytowane 26 Października 2020 przez [email protected] (wyświetl historię edycji)

[MIROSŁAW C.]

@[email protected] Dziękuję za komentarz, bywaj zdrów. 

[Gość Franek K]

U mnie też orzech przy domu stoi i czeka na swój wiersz :)

Życie na pewno wiele traci bez drugiej osoby. Odchodząc zabiera ze sobą jego smak.

Dodatkowo chylę czoło przed kreatywnością w wymyślaniu (wiele mówiących) tytułów.

 

Pozdrawiam. FK.

[MIROSŁAW C.]

@Franek K W okolicy listopada ten stan braku zawsze się wzmaga. 

Dziękuję za komentarz.