Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Monidło na fali


Rekomendowane odpowiedzi

 

morze łasi się jak kocur
o ślepiach zmrużonych 
zimnem
pęta mi nogi

 

pazury wbite w gardło 
echa krzyczące

złudnie

 

gorzko! gorzko!

 

szczęście?

 

wczorajsze zamki 
na piasku przesiane 
z wiatrem

 

a ja niczym 
wydma odcięta falą od stałego
osuwam się myślami w rozmyty

 

brzeg tam przeszłość jak kipiel wyrywa

amplitudami krzyk z mielizn

 

gorzko! gorzko!

 

a na brzegu sino omdlała
dłoń jak ryba 
w sieci puszczonych OK

 

stryczek obrączki 

 

i tylko echo pociesza 
złudnie złudnie
złu

dnie

 

nie płacz 
nad rozlanym

 

to tylko


cofka

w kałuży

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@opal

 

Oliwa sprawiedliwa... 

Poruszający utwór, i słowa popłynęły, jakby ze łzami. 

Może trzeba było - w oparciu o mitologię - umiejętnie skorzystać z pomocy Neptuna?

 

 

 

 

 

Edytowane przez Marianna- (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...