Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dziwna

jazzkółka

Przez jazzkółka
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

jazzkółka

jazzkółka

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 

jej królestwo nie jest z tego świata

 

gdzie książę na białym koniu
poleruje szabelkę podkręca wąsa 
i leczy syfilis po zagranicznej podróży 

 

ona 
w przetartych pończochach
szoruje na kolanach parkiety
i korona jej jakoś nie spada
z głowy ciężkiej od kłopotów 

 

na bakier z życiem wytarta 
od zdejmowania
a klejnoty lśnią martwo jak oczy 
przodków na portretach 
mijanych z prawdą kiedy

 

idzie szybko tupiąc
buntowniczo bo tak lubi 
gdy echo kroków rozbrzmiewa 
pokoleniami które przeszły
od pucybuta 
po cholerę 

 

i ręce po łokcie 
pełne roboty nieupierściennione 
bo pierścionek i
księcia na czarnym koniu diabli wzięli

 

zresztą
obrączkuje się tylko rzadsze okazy

a tymczasem królewna 
jest pospolita niczym 

 

jej marzenia 

 

o królestwie nie z tej ziemi
 

Edytowane przez opal
obrączkowanie ptaków ☺️ (wyświetl historię edycji)
2
Gość Franek K

Gość Franek K

Opublikowano
Opublikowano

Dobry tekst, aczkolwiek obrączkuje się wszystkie okazy. Wiem, bo to robiłem :)

 

Pozdrawiam. FK.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Arsis
      ***

      Przez Arsis · Opublikowano

      @violetta Utrzymywanie, że tylko Ziemia jest piastunką życia, jest równie bezsensowne jak twierdzenie, że na dużym obsianym polu mógł wyrosnąć tylko jeden jedyny kłos ...   nie jesteśmy sami
    • viola arvensis
      Na Bruku

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Migrena Po przeczytaniu przypomniał mi sie film,  który oglądałam lata temu -wielka milość/namiętność, czasy wojny i oni tak bardzo siebie spragnieni, gdzieś na ulicy w miłosnej ekstazie...  Film był niesamowity , wiersz też uruchamia wyobraźnię, świetny.
    • Migrena
      Piekło

      Przez Migrena · Opublikowano

      @iwonaroma   mam szczęście, że czytają moje wiersze tacy wspaniali ludzie jak Ty.   dziękuję Iwonko :)    
    • Adler
      Życie mnie nudzi

      Przez Adler · Opublikowano

      Jestem tu chwilę — może i chwilą, przesiadam siebie, szukam peronu, prześwietlam ludzi jak w starym kinie, w taśmie, co płonie celuloidem.   Przystań podróżnych — poziomów tyle, uśmiechy szczere, szydercze, jasne; lęk w sercach szarych drży jak motyle, głos obojętny w tłumie wygasłym.   Prawda przy prawdzie, kłamstwo tuż obok, sznurki przy ścięgnach w pół gestu drżące, prośba jak rozkaz — portret nieznany z miejscem, co czeka, choć tego nie chce.   A czas tu stoi, choć mijam ludzi, ich kroki płyną jak cienie w wodzie; każdy z nich nosi własne zasługi i własne winy — te, które zwodzą.   W spojrzeniach migot tęsknot ukrytych, w dłoniach — rozstania ledwo domknięte; nikt nie zatrzyma chwil nieodkrytych, choć chce je trzymać, jak szkło rozcięte.   A kiedy wreszcie ruszy mój pociąg, zamknę za sobą peron tej chwili; zabiorę tylko to, co wciąż płonąc przez cudze twarze — mnie ocaliło.   I wiem, że wrócę w to miejsce kiedyś, gdy noc znów zwinie świat w celuloid; bo każdy obraz, nim zgaśnie — przecież szuka człowieka, by w nim się dożyć.
    • iwonaroma
      śnieg śnieg śnieg!

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @violetta właśnie tak :) Dzięki     

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...