Czarny świat

[23.]

Mam tylko kilka słów 
do opisania świata, aż dwa kolory.
Czarny przechodzi w szary
uśmiech z wiekiem blaknący. 

 

Przypomni ci białe niebo
gdy ujrzysz piekło, ludzi
obojętnych dla samotnej nocy. 

 

Wtedy warto odwrócić kartkę
i odtworzyć siedem wersów
z miłości, aż do dzisiaj.
Może ten czarny, jak życie
pędzi śmiało, aż szarzeje
i staje się niewidoczny
lecz wciąż prawdziwiej...

 

jeśli nie ma nic, poza miejscem
gdzie byłeś.

Edytowane 10 Października 2020 przez Nieznajomy Niewidzialny (wyświetl historię edycji)

[ais]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jesteś pewny, że ostatni wers tak ma brzmieć, a nie lecz wciąż prawdziwy?

[23.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ten czarny pędzi śmiało ( ...) lecz wciąż prawdziwiej. Kolor czarny podlega zmianie, zresztą jak samo życie, które zostało ukryte (a także odkryte) w metaforze. Stąd wzięło się stopniowanie przysłówka prawdziwie, a nie przymiotnika prawdziwy. Miłej nocy, ais. Pozdrawiam

[_Maryanne_]

@Nieznajomy Niewidzialny

 

Z wiersza wynika, że trzeba "włączyć" postrzeganie kolorów. 

 

Odczuwanie klimatu wokół powinno zmieniać się w zależności od okoliczności. 

 

W sumie, to i tak chodzi o łatwy uśmiech, o który trudniej z czasem. 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 11 Października 2020 przez Marianna- (wyświetl historię edycji)

[23.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Marianno, bardzo piękna interpretacja. Dla takich odbiorców aż zaszczytem jest pisać. Miłego dnia życzę ;)