Antagonizmy

[kinsv]

Chciałabym się obudzić
Z tej przykrej rzeczywistości,
Obrócić w żart wszystkich ludzi
Przywykłych do obojętności,

 

Tych, którzy patrzą biernie
(Choć każdy z nich oburzony)
Jak świat się toczy mizernie
Od prawej do lewej strony.

 

Przestańmy obawiać się krzyku
(Nie tracąc przy tym kultury),
Bo prawda, choć stając w przełyku
Mogłaby przenosić góry.

 

Zacznijmy w końcu przyznawać
Że wszyscy toniemy w słabości,
I że w najważniejszych sprawach
Nikt nie ma do końca pewności.

 

Proszę, powiedzcie, że to żart.
Przyznajcie:

 

Że gdyby nie kobieta
Nie mogłoby być mężczyzny,
Bo to jest istota człowieka-
Kontrasty, antagonizmy,

 

Podziały, próby rozwoju,
Bardziej i mniej mądre słowa,
Czas wojny i czas pokoju
Na zewnątrz i w naszych głowach.

 

Umysły stworzone na przekór
Walczące ze sobą nawzajem
Ścierają się z sobą od wieków,
A my nazywamy to krajem,

 

Choć czasem to nie "tamta strona"
Jest naszym największym wrogiem,
Tylko ta własna, spaczona,
Tak ciasna, że myli się z grobem.

 

[ais]

@kinsv  Czytasz czasami swoje wiersze na głos?

Spróbuj.

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dla mnie to jest niepotrzebne.

 

Całość trochę chaotyczna ale ogólnie mi się podoba.