towarzysz

[JaKuba]

 

zawsze jesteś ze mną
nie pozwalasz o sobie zapomnieć
wiercisz się na skraju ducha
spacerujesz po linii uczuć
a chybot Twój kołysze mnie
wraz z moim dziś i jutro

ty czekasz wiernie
by tamy stawiać potokom płynącym
aż gniew we mnie wzbiera
a chwila gdy zdarzy mi się nie myśleć
znika bo pryska jak bańka
jak tylko usłyszę Twój szept

kolorujesz mój przyjacielu
bezbarwną i kruchą istotę
odziewasz w skrytość łaskawie
wulgarność wtykasz w oczy
i tworzysz mój towarzyszu
swą opowieść w opowieści mej

nie wiem czy wszystko zawdzięczam
czy za wszystko cię nienawidzę
znów robiąc krok do tyłu
przed tym co nieuniknione