Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Ty mnie jednak trochę lubisz,
już nie musisz tego mówić
i nie musisz udowadniać,
ja to wiem!
Ty mnie jednak trochę lubisz,
nawet kiedy wprost się kłócisz!
za plecami pokazujesz
jęzor ten.

Moja barwna suknia w malwy
zasłoniła mi dwa garby,
ideałem wszak nie jestem,
przecież wiem.
Czasem trudno jest mi z sobą
aż mi żal Ciebie - niebogo!
Tolerować uparciucha?
to nie sen.

Doprowadzasz mnie do szału,

kilometry "ideału",
gdy o swoje pole walczysz
- to się drzesz!
Ale przecież wiesz mój miły,
my zwyczajnie się lubimy.
I to właśnie fajne w życiu,
ważne jest.

Edytowane przez beta_b (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Podany przez ciebie problematyczny dwuwers, tak bym zapisała:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo zawiadiacki wiersz. Mam skojarzenia z Osiecką i byłoby cudnie, gdyby ktoś go zaśpiewał, ale z młodszego pokolenia, to nie mam pojęcia kto... Uniatowski - Zawiałow;

Tak czy siak, podoba mi się :)))

 

Edytowane przez ais (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Mam potwierdzenie :)) dałem Beatce na priv : "bo mi żal jest, Ty niebogo!" :))))

Pozdrawiam :)))

Opublikowano

@[email protected] Nie wiem, o co chodzi z tym kochaniem. Czasem widzę pary, co się po ludzku nie lubią.

@Gabrys milo że jesteś.

.@ais nucę tekst, bo prostą linię ma, ale nie znam wykonawców, ufam w cudze skojarzenia. @Radosław fajny kawałek. @Sylwester_Lasota Przemyślę ten wers. Wypadam w innym ;)

Dzięki za lekturę, bb

@lich_o znaczy - wyrzuca wers z zakŕętu, źle sprofilowany. Ale Twoja wersja zmienia kontekst. Nie żal PL jej zachowania, tylko że inni muszą z tego powodu się męczyć  ;)

Może będą inne wersje?

 

bb

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie wiem, takie mam/miałem odczucie, wolałbym żeby się nie męczyli, dlatego wydaje mi się podpowiadam iż to prowokujące, osobiste wręcz wyrażające w sposób przesadny żal.

Wybacz, ale nie rozumiem tej zmiany kontekstu, na początku wiersza używasz zwrotu Ty, konsekwentnie użyłem go w propozycji.

Pozdrawiam :)

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława Jest w tym wierszu autentyczność, szorstkość i piękno. Super.
    • Nie spodziewała się. Nie spodziewała się, i to absolutnie całkowicie - bądź też całkowicie absolutnie - że jej uczucie do niego przetrwa. Pomimo tego, że do chwili, kiedy zyskała pewność odnośnie do swoich doń uczuć, upłynął już długi czas - ponad rok. Ponad dwanaście miesięcy od chwili, kiedy nie dotrzymała danego mu słowa i znikła bez wyjaśnienia - zamiast przyjechać tak, jak obiecała.    Myślała o nim przez cały ten czas, to prawda. I było jej głupio przed samą sobą z powodu wtedy podjętej pod wpływem chwilowego impulsu decyzji. Było głupio nawet pomimo faktu, że przeżyta po aktórych krajach południowo-wschodniej i zachodniej Europy, a dokładniej po Grecji, Holandii, Słowenii, Albanii oraz Włoszech, w jaką wybrała się za namową bliskiej koleżanki i wraz z nią, była ekscytująca.  Chociaż zarazem fizycznie wyczerpująca - szczególnie na Rodos i w Atenach - przy sześciodniowym tygodniu pracy w tamtejszym upale, a jeszcze bardziej przy wylewnej emocjonalności mieszkańców.     - Od wspólnych z nim chwil - pomyślała po raz kolejny, słysząc znów po raz kolejny i znów od wspólnych znajomych - minął już tak długi czas. To naprawdę ponad rok, określiła trzema słowami tę kilkunastomiesieczną prawdę. Może przyjdzie, skoro dowiedział się, że wróciłam do pracy do miejsca, w którym poznaliśmy się, zamienić chociaż kilka słów. Chociaż przywitać się. Chociaż spojrzeć. Chciałabym - nie, nie chciałabym: chcę - go zobaczyć. Chcę usłyszeć. Chcę ujrzeć w jego oczach te chęci i te zamiary, o których wtedy zapewniał. Chcę usłyszeć w jego głosie te uczucia, które wtedy poczułam. I przed którymi...     - Wybaczysz mi? - pomyślałam po raz następny, nadal przepełniona wątpliwościami. - Nie wiem, czy ja sama wybaczyłabym ci, gdybyś to ty mnie zostawił.     Przyszedł.     - Chodź, poprzeszkadzam ci w pracy - powiedział jakby nigdy nic, z tym swoim - ale już nie takim samym - lekkim uśmiechem. Serce zabiło mi dwuznacznie. Z jednej strony radośnie na jego widok, z drugiej aspokojnie na widok tego, że uśmiecha się inaczej niż wtedy. Aspokojnie na tak właśnie odczutą świadomość, że on jest już innym człowiekiem. Że zmienił się, podobnie jak ja.     - Dajcie nam trochę czasu - zakończyłam swoją opowieść szefowej prośbą o dodatkową przerwę. - Odlicz mi ją - poprosiłam wiedząc doskonale, że to zrobi.     Usiedliśmy.     - Chcesz wrócić? - zaczął bez ogródek. - Jeśli tak, to pamiętaj: jeden błąd i po nas - nacisnął mnie spojrzeniem i tonem. Udałam całkowity spokój.     - Pozwól, że opowiem ci, co wydarzyło się u mnie przez ten czas - włożyłam awidocznie wysiłek, aby mój głos zabrzmiał swobodnie. I pierwsze, i drugie udanie wyszło mi łatwiej, niż sądziłam.     - Jestem już inną dziewczyną niż wtedy - uznałam wewnętrznie. - Na pewno mnie chcesz? - spytałam go niemo kolejnym spojrzeniem.     - Kontynuuj opowieść - poprosił, dodawszy "proszę" po krótkim odstępie. Poczułam, że celowo.     Opowiadałam, a on słuchał.    -  Muszę to wszystko poukładać - powiedziałam na zakończenie. - Sam teraz już wiesz, że to skomplikowane.     - Pomogę ci we wszystkim, w czym tylko będę mógł - obiecał.     Spojrzałam na niego, uśmiechając się. Do niego i do swoich uczuć.    - Bardzo cię lubię - zapewniłam go. - Ale małymi kroczkami będzie najlepiej...               *     *     *      Dwa dni później przysłał mi zdjęcie białego anturium w doniczce.      Gdańsk - Warszawa, 25. Października 2025   
    • @Gosława dodam jeszcze, i w taki elektryzujący pierwiastek, kobiecy :))))) 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Dekaos Dondi ...przeczyć nie trzeba, gdyż jako drewno, cal za calem, stanie się wkrótce w piecu opałem.   Pozdrawiam z uśmiechem 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...