Dolina kwiatów

[Alexandra O.]

Dzisiaj pragnę być samotna,

nie zapukam do twych drzwi.

Chcę w marzeniach poznać drogę,

którą pokazałeś mi.

 

Drogę do doliny kwiatów,

w której miłość wiecznie trwa,

w której szczęście jest naturą,

w której będziesz ty i ja.

 

Tam usiądę przy źródełku

czystej wody tak jak łza,

i zapomnę o zmartwieniach,

które psują życia smak.

 

Tu marzenia moje spoczną,

i nadadzą życiu treść.

Żyć będziemy tutaj wiecznie.

Czy to pewne? – ależ tak!.

[duszka]

Tak, jakby delikatnie powiało rajem... Pozdrawiam :)

[Alexandra O.]

@duszka Duszko, Duszko - raju proletariuszko piękne masz serduszko. Pozdrawiam serdecznie. Alexandra 

[PuszKin]

@Alexandra O. Mi to pachnie Rousseau.

 

[WarszawiAnka]

Prosty, ale przyjemny w czytaniu wiersz.

Krótkie wersy podkreślają przekonanie i zdecydowanie Peelki.

 

Mała uwaga: w ostatniej zwrotce brak rymu (obecnego w trzech poprzednich).

Chyba że... jest to celowy i przewrotnyy zabieg. Słowo "treść" nie rymuje się bowiem ze słowem "tak",

ale za to rymuje się z "nie"...

 

Pozdrawiam