Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wiersze z Bończy

Wojciech Bielun
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Wojciech Bielun

Wojciech Bielun

Opublikowano
Opublikowano

kiedy zacząłem łączyć w całość
dobrodziejstwo prawdy
ze zbiegiem okoliczności
doszedłem że przeszłość
przepada w czasie i przestrzeni
zmienią to tylko rozmowy
wiedzy z wiedzą
trwająca bezgranicznie noc cierpliwośći
zakończy się przegraną egoizmu
zacznę studiować na nowo
litery pewnego wyrazu
przestrzegać nietykalności  porządku

kiedy to nie wystarczy
zaczekam aż ujawni się tajemnica
tego co się dokonało

4
duszka

duszka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To jakby różne odkrywane możliwości czy sposoby dochodzenia do prawdy, a tym samym - sposoby ludzkiego życia... Prawda jest, była i będzie zawsze wszędzie i jesli się straci z nia konakt wystarczy cierpliwie poczekac, aż się ujawni... Chyba nie ma większej wierności. Niezwykły, piękny wiersz. Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • KOBIETA
      Człowiek

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      „krytyka literacka nie jest osądzaniem człowieka przez człowieka (któż dał ci to prawo?), lecz starciem dwóch osobowości na absolutnie równych prawach. Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele - tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia - aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo-naukowiec, ale jak artysta. Krytyka musi być tak natężona i wibrująca jak to, czego dotyka - w przeciwnym razie staje się tylko wypuszczaniem gazu z balonu, zarzynaniem tępym nożem, rozkładem, anatomią, grobem. A jeśli nie chce ci się lub nie potrafisz - odejdź.”    W. Gombrowicz,  Dziennik 1953- 1956.       A „ Człowiek” jest doskonały w Twoim ujęciu Migrenko:) i obraz również:)       
    • Leo Krzyszczyk-Podlaś
      na dziale

      Przez Leo Krzyszczyk-Podlaś · Opublikowano

      na dziale rosną mgły najwięcej jesienią płoną bielą i ochrą dymią się czerwienią pachną grzybami i liśćmi buków na zimę ostrą zbierają siły szeleszczą nogami tu rosną baśnie na srebrnych łąkach wiatrem szeptane na moim dziale gdy słońce gaśnie złotą jesienią  
    • Wiesław J.K.
      ***

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Ewelino, czytając te strofy przychodzi na myśl manekin, wiersz bez nagłówka czyli świetnie prowokujesz umysł czytelnika do "główkowania". Lubię utwory, które zmuszają mnie do głębszego zastanowienia, ten "niedokończony wers" po prostu dodaje temu życia. Pozdrawiam!     *********************
    • hania kluseczka
      Człowiek

      Przez hania kluseczka · Opublikowano

      @Migrena w języku polskim używa się konstrukcji awersja do czegoś, a nie na coś, czyli możesz mieć awersję do klusek    osobiście się z nimi nie identyfikuję, ale skoro ty mnie chcesz, to możesz, zwłaszcza pod tak, niewątpliwie niewiekopomnym, ale jakże płomiennym dziełem, pt CZŁOWIEK, nikomu nieznanego migreny;) 
    • Migrena
      Człowiek

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Wiesław J.K.   zgadza się.   czasem prowokuję do myślenia.   czytelnik inteligentny zawsze pomyśli.   głupi nie zrozumie tak jak nie rozumie po co żyje    dziękuję serdecznie Wiesławie :)    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...