Za nasze zmysły szóste

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

Słowiki ze szkła lekko trącają mnie w muszle

słuchowe dzwonią, a nie przelewają w puste

 

z próżnego, niby studnie w studnię lgną źrenice

w kiście opodalległych gwiazd, gdy zwierzę dzikie

 

szeleści nieopodal w zaroślach, między wał

wiedzie do mostów, kiedy słuchać patrzeć i stać

 

tylko z sąsiadem, winem, co jasne jest jak gwint,

białym siebie wzajemnie żaglować, kiedy w świt

 

suchą stopą daleko. Niedaleko bloki,

monitory gdzie uszy dojrzewają, oczy

 

by się w nocy nie szwendać.

Edytowane 25 Sierpnia 2020 przez Jan Paweł D. (Krakelura) (wyświetl historię edycji)

[violetta]

to ja mam inaczej:)

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

@valeria Ważne, że masz :)

[Gość Franek K]

Tekst mi się podoba, a najbardziej to wino białe jak jasny gwint :) i wyraźne zróżnicowanie znaczenia słów opodal i nieopodal, które często są używane zamiennie.

Jedna uwaga. Szwendać piszemy przez "en".

 

Pozdrawiam. FK.

 

 

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

@Franek K Dzięki, faktycznie, aczkolwiek przez "ę" bardziej mi się podoba.