Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Krok po kroku


Gość Franek K

Rekomendowane odpowiedzi

Wg przypowieści buddyjskiej

 

Przemierzał pewien mnich stary

góry zaśnieżone,

odzież miał podszytą wiatrem,

i buty schodzone.

Zdrowie już nie to co kiedyś,

więc sił nie miał wielu,

lecz miał w sobie wielką wiarę,

że dotrze do celu.

 

Choć wiatr ciągle wiał mu w oczy

i mróz kąsał skórę,

dreptał wolno, lecz uparcie,

z pokorą pod górę.

I nie patrzył w przód daleko,

nie podnosił wzroku,

skupiał całą swą uwagę

na następnym kroku.

 

Czemu podjął to wyzwanie,

mógłby ktoś zapytać

- bo w niewoli nie chciał spędzić

reszty swego życia.

Nie miał więc innego wyjścia

- by uciec przed wrogiem

i zachować swoją wolność,

musiał ruszyć w drogę.

 

Gdy wreszcie do szczytu dotarł

uśmiechnął się lekko,

wiedział bowiem, że do celu

jest jeszcze daleko.

Nad euforią górę wzięło

starcze doświadczenie,

gdyż trudniejsze od wspinaczki

bywa w dół schodzenie.

 

Choć był głodny, przemarznięty

to silną miał wolę,

i nadzieję, że odnajdzie

schronienie na dole.

Zaczął schodzić bez pośpiechu

w kierunku doliny,

ostrożnie, by nie wywołać

przypadkiem lawiny.

 

Sił swych resztką dotarł w końcu

do górskiej polany,

gdzie pasterze paśli owce,

tam padł wyczerpany.

Więc natychmiast wokół niego

zbiegli się tubylcy.

wszyscy bardzo zadziwieni

wyczynem niezwykłym.

 

Gdy odzyskał mnich przytomność

pytać go zaczęli,

dlaczego w tak trudną drogę

wybrać się ośmielił.

- Mój mistrz zawsze mi powtarzał,

bym był pełen wiary,

i żebym się nie bał mierzyć

swych sił na zamiary.

 

W życiu nie ma bowiem przeszkód

nie do pokonania,

nie należy się obawiać

żadnego wyzwania.

Trzeba zwalczać przeciwności,

których pełno wokół,

do każdego celu można

dotrzeć krok po kroku.

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

pewien rymarz z miasta - nazwy już nie pomnę

co przez życie produkował jeden przyrząd

który z d miał coś wspólnego - mówiąc skromnie

postanowił dziś odmienić image wygląd

 

całe życie ślęczał nad tym nieraz długim ścierwem

co na tyłkach potrafiło trzymać gacie

oprócz tego też zostawiać niezłe pręgi

gdy łeb młody myślał czasem ciut inaczej

 

jak pomyślał tak i zrobił ....

 

dokończę chyba za tydzień - życie goni

Pozdrawiam Jacek

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Marek.zak1

 

Dzięki :)

 

Masz rację. Wytrwałość, ale i mickiewiczowskie "mierz siły na zamiary", czyli impossible is nothing.

 

Pozdrawiam

@[email protected]

 

Trzeba ciągle dreptać, byle nie w kółko.

 

Dzięki Grzegorzu i pozdrawiam.

@Jacek_Suchowicz

 

Dzięki jacku. Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy...

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Nata_Kruk

 

No jest kilka słabszych miejsc, na które nie miałem lepszego pomysłu. 

 

Dzięki Nata i pozdrawiam. FK.

@WarszawiAnka

 

W czasie sportowej wyprawy w góry bardziej powinno się mierzyć zamiary na siły jednak. Górę brać (zdobywać) powinien zdrowy rozsądek, ale nie zawsze tak bywa. 

 

Dzięki Aniu. Pozdrawiam. FK.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...
  • 2 tygodnie później...
  • 3 tygodnie później...

@Bogdan Brzozka

 

Dzięki Bogdanie.

Przypomniało mi się, jak Niziurskiego, chyba w Księdze Urwisów, chłopaki czytali jakąś książkę. Gdy główny bohater marzł, to czytający marzł razem z nim. Nie mogli jej doczytać, bo gdy bohater zasypiał, to oni też :)))

 

Pozdrawiam. FK.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Witam - ogólnie wierszyk na tak -                                                                     Pzdr.
    • Witaj - fajny wiersz -                                                 Pzdr.
    • W wirze życia, w którym każdym dzień jak rozbity talerz wygląda, większość osób bez reakcji wołania o pomoc ogląda.   Zawsze odnajdzie się anioł jak twoja osoba, dzięki której zbity talerz będzie cały od nowa..   Za opiekę jaką od Ciebie dostaję, moje życie może znów zamienić się w danie.
    • @violetta Dziękuję, że zerknęłaś. Pozdrawiam :)
    • Powiedziała Poetka podczas odbierania literackiej nagrody Nobla 10 grudnia 1966 roku: "Wasza Królewska Wysokość, Ich Królewskie Mości, czcigodni Słuchacze, latem 1939 roku pojechała do Szwecji moja niemiecka przyjaciółka po to, aby tam odszukać Selmę Lagerlof i poprosić ją o pomoc w uzyskaniu azylu dla mojej Matki i dla mnie. Miałam to szczęście, gdyż od młodości korespondowałam z Selmą Lagerlof, na dziełach której wzrastała moja miłość do jej Ojczyzny. Książę-malarz [Eugeniusz Bernadotte] oraz pisarka przyczynili się do mego ocalenia. Wczesną wiosną, w 1940 roku, po wypełnionym udręką czasie, przybyłyśmy do Sztokholmu. Dania i Norwegia były już pod niemiecką okupacją; nie żyła także wielka pisarka, zaś my: nie znając języka, ale znając tylko ludzi, odetchnęłyśmy wolnością. Dziś, po dwudziestu sześciu latach, przypominam sobie słowa swojego Ojca, które ten, każdego dziesiątego grudnia w rodzinnym Berlinie, niezmiennie wypowiadał: obecnie świętują w Sztokholmie rozdanie nagród Nobla. Teraz, dzięki werdyktowi Akademii Szwedzkiej, jestem uczestniczką w samym centrum tej uroczystości, odnosząc wrażenie urzeczywistniającej się bajki: PODCZAS UCIECZKI Cóż za huczne przyjęcie po drodze - Otulona chustą wiatrów Stopy w modlitwie piasku co nigdy nie może wypowiedzieć Amen gdyż musi z płetwy przemienić się w skrzydło by dalej - Chory motyl dowie się znów o morzu - Ten kamień z muchy inskrypcją wsunął mi się do ręki Zamiast ojczyzny trzymam przemianę świata" [Na podstawie: "Deutsche Nobel-Galerie - Von Theodor Mommsen bis Heinrich Boell" / Hrsg. v. Werner Hoefen. Percha a.Starnberger, 1972. - s.373-374. Tłumaczenie własne]  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...