Nie strasz, nie strasz

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

Wiosenny wieczór. Janusz z pudlem na spacerze

od paru godzin. (W wieczór jesienny i chmurny,

Janusz psa z oczu spuścił i tak stracił wierne

kapcie i kupił nowe) widzi, że posłuszny

 

jest mój Kosmo, przeciwnie do pudla (a przecież

nikt go tego nie uczył, nie ja, taką drogą

po przejściach trafił do mnie i kapcie bezpieczne

mam w domu, a kilka lat zajęło nim po co

 

jest pluszowy miś pojął i tak mu drugiego

kupiłem). Do rzeczy więc – Janusz patrzy kątem

i przemawia do pudla – będziesz srał krwią… z tego

nic sobie sierściuch, jak na to, że miałby a-frontem

 

i własną krwią, to bardzo niezależnie i czym

innym trawnik ozdabia w miejscu, psim zwyczajem,

nieprzypadkowym i niepochopnie (a idź ty

Janusz, bo coś czuję, że ty nie tylko kapcie

 

mu w domu przebaczasz)

Edytowane 12 Sierpnia 2020 przez Jan Paweł D. (Krakelura) (wyświetl historię edycji)