all inclusive

[w kropki bordo]

obudziłam się w środku nocy

trzy tygodnie temu

usiadłam na zydelku naostrzyłam nóż

obróciłam w palcach pierwszego ziemniaka

 

powąchałam

 

kolejne z jutowych worków stojących obok

gdy w pomarszczoną miękką skórę

zagłębiał się kciuk

wyrzucałam bez żalu

 

młodym idealnie mieszczącym się w dłoni

co pryskały sokiem dla zabawy psikus

albo białe piegi

starannie wydłubywałam oczka

 

przy tych wyślizgujących się z rąk

zalewała mnie krew

z czasem coraz precyzyjniej w milczeniu

obierałam na okrętkę nie gubiąc wątku

 

pierwszego dnia lądowały w największym

garnku tym do gotowania rosołu

następnie we wszystkich innych

w miskach miseczkach głębokich talerzach

brytfankach foremkach

 

po wyniesieniu mebli z gościnnego

ułożyłam warstwy jedną na drugiej

sięgały sufitu

 

rozdawałam sąsiadom przechodniom

zostawiałam przed sklepem

wysypywałam dzikim świniom w lesie

 

w cieniu trzeciej piramidy

zasnęłam dzisiaj

zwinięta w kłębek

 

 

130420

Edytowane 9 Sierpnia 2020 przez w kropki bordo (wyświetl historię edycji)

[fregamo]

@w kropki bordo właściwie to nie wiem co na to powiedzieć...

chyba się zwinę a jakże, w kłębek

Pozdrawiam Palona

[w kropki bordo]

@fregamo ale przecież absolutnie nic nie musisz mówić :)))) Dziękuję i miłego zwijania :)

[Johny]

@w kropki bordo Nie pamiętam już gdzie to przeczytałem, ale na jakimś forum początkujący poeta otrzymał mniej więcej taką radę: jeśli chcesz mówić o miłości, sensie życia, cierpieniu i rzeczach ważnych, musisz umieć opowiedzieć o sprawach przyziemnych. Ja tym się inspirując napisałem wiersz o płycie chodnikowej. Ty mnie przebiłaś bo ziemniaki są jeszcze bardziej przy ziemi :))).

 

Ale rzeczywiście łapię się na tym, że strasznie trudno napisać coś fajnego o sprawach trywialnych. Znaleźć piękno w zwykłej codzienności, zwyczajnym szarym życiu i opowiedzieć o nim innym tak by tego chcieli słuchać. Jednocześnie jak ktoś umie to zrobić, to ma to wielką moc. Nie wszyscy przeżyli porywającą pełną uniesień duchowych miłość. Ale każdy może znaleźć cząstkę siebie w byciu normalnym, przeciętnym człowiekiem.

[w kropki bordo]

@Johny Dziękuję :) Dla mnie najważniejsze są rzeczy najprostsze :) 

Paradoksalnie poprzez prostą czynność obierania ziemniaków, chciałam opowiedzieć o procesie tworzenia, pisania, skupienia się na jednej czynności, nie rozmieniania się na drobne....można przecież obierać ziemniaki i oglądać TV, na przykład,  umiejętności dokonywania wyboru, to uważam za bardzo ważny aspekt każdej twórczej działalności.

Komu dzisiaj potrzebne są wiersze, obrazy, sztuka.... gdzieś i ta myśl jest przemycona :))) 

 

Wracając do Twojego komentarza, ktoś bardzo mądrą dał komuś radę. 

Pozdrawiam serdecznie :)

[Johny]

@w kropki bordo Myślę, że wiersz jest bardzo elastyczny w możliwości interpretacji :). Piękno spraw przyziemnych. Proces twórczy. Teraz pomyślałem, że mogłoby to być o życiu w stylu zen. Skupianie się na teraźniejszości, na tu i teraz, medytacja nad najprostszymi czynnościami takimi jak mycie naczyń czy obieranie ziemniaków. Dawanie siebie innym, służba innym istotom czującym, nawet dzikim świniom w lesie :).

 

Ale to może być zaleta, że każdy może dopowiedzieć sobie do tego obrazu swoją historię :).

[Czarek Płatak]

Za te pyrki musi być serce 

Pierwszy wiersz z ziemniaczkami w roli głównej :) 

[w kropki bordo]

@Czarek Płatak Ojej, jestem zaszczycona, dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Hahah, proszę