Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kres naszej drogi.


Rekomendowane odpowiedzi

Pragniesz jej od początku swego życia?!
Ona prowadzi nas do pozagrobowego bycia.
Ocierasz się o nią czasami,
zawsze krąży między nami.
Dla poety jest natchnieniem,
a dla innych wybawieniem.
Twierdzą niektórzy,
że od niej niebo się chmurzy.
Podobno sensu życia pozbawia.
Zawsze z kosą stoi?!
Niczego się nie boi!
Nic gorszego po niej nie ma,
możesz dostać nawet kawałek nieba.
Jest ulgą w najgorszych momentach naszej egzystencji,
„Panem z tamburynem”.
Przychodzi nieoczekiwanie,
czasem na ludzkie lub boskie wezwanie.
Pragnieniem w naszej młodości była,
często za rogiem się kryła.
Serce osoby najbliższej odbiera,
duszy ostatki szczęścia zabiera.
Jest sercem bez miłości,
człowiekiem bez kości.
Dumnie z podniesioną głową kroczy,
mrok przed oczami zatoczy.
Jest przejściem do świata nieznanego,
może i lepszego?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...