Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kiedy myślisz co chcesz napisać
wpadasz w złość
dawno nie miałeś poczucia winy
właściwie nigdy nie miałeś
i to cię złości

 

nie ma przecież ludzi
o duszach z kryształu
wierszy czystych jak łza
wszystkie są winne

 

cierpkie w smaku
gęste w odbiorze pełne
czasu dokonanego
przeszłego z jednego w drugi
z próżnego w nabrzmiałe

 

te winy masz w krwi
kościach
przestawnych szykach
nieoczywistych spojrzeniach
(metaforycznie i procentowo
wychodzisz na swoje)

 

jesteś poetą epoki przypadku
nie bierzesz na siebie nic więcej
prócz degustacji

 

wina leży zawsze pośrodku
wiersza jak na lekarstwo

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

lepiej mi się czyta, niż zbitkę spółgłosek.

 

 

Zgadzam się z przesłaniem wiersza,

a końcówka uszczypliwa, ale nazbyt często prawdziwa. Pozdrawiam,  bb

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Sprytnie;) a pomiędzy, jeszcze wiersz i poeta. Dzięki Marletko. 
 

Madziu, masz do tego pełne prawo. Pozdrawiam.

 

Miło Cię widzieć Beato.
W pierwszej wersji we wskazanym przez Ciebie wersie nie było krwi, były tylko kości 
"te winy masz w kościach" potem stwierdziłam, że bardziej prawdziwe jest coś z krwi i kości i dołożyłam krew. Z racji tego, że oba wyrażenia są prawidłowe pokusiłam się o zostawienie "w krwi" co też w odniesieniu do kości bardziej mi pasuje, choć pewnie jest rzadsze w użyciu. Pozdrawiam. Dzięki za odwiedziny. 
 

Opublikowano

Rozumiem grę słów, chociaż nie lubię powiedzwnia, że wina zawsze leży po obu stronach a prawda pośrodku, bo wydaje mi się, że wpajany nam przez lata taki schemat myślowy przyczynia się do tego, że podświadomie zaczynamy akceptować np. tak absurdalne tezy, że to Polska jest winna wybuchowi II Wojny Światowej. Poza tym, jak powyżej, we krwi, powiedziałbym. :)

Pozdrawiam serdecznie :)

  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Cicho żyli, cicho umarli... a jednak ktoś spostrzegawczy ich zauważył :)   Pozdrawiam :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Zazwyczaj jest dokładnie odwrotnie. Myśli i emocja tracą swoją ostrość, bo słabe rymy, kiepska forma, nienaturalny język odwracają od nich uwagę, zniekształcają je, dając efekt krzywego lustra, w którym wszystko wydaje się dziwne i śmieszne. Poza tym pisanie rymami to od razu pokusa, żeby polecieć jakimiś wieszczami, wbić się w styl, który przecież nie jest Twój. Nikt nie dostrzeże prawdziwych uczuć, głębszych refleksji pod tą charakteryzacją, jak prawdziwej twarzy kobiety pod przesadnym makijażem, choć jej się wydaje, że w ten sposób podkreśla swoją urodę. Żeby emocje wybiły się na powierzchnię, nie powinno się ich zagłuszać. Do tego jeszcze objętość utworu... Taki maraton jest męczący i pod koniec trudno się już skoncentrować, tym bardziej, że co chwila trzeba łapać równowagę. Napisanie każdego wiersza powinno zacząć się od dokonania wyboru i jakiejś wstępnej selekcji. Nie utrzymasz napięcia odbiorcy na stałym wysokim poziomie przez 16 strof.  
    • A ja bym nic nie urytmiczniał. Jest dobrze jak jest. Trzeba się tylko troszeczkę wysilić i wiersz odpowiednio przeczytać. Kto się powyżej rytmu dopraszał, niestety tego nie zrobił.   Zmieniłbym jednak coś innego. Te małe litery na początku  niektórych wersów są trochę rażące. Nie gra roli w tym wypadku, że jest to wyraz w środku zdania. W wierszach lepiej pisać na początku wszystko dużą literą, lub ewentualnie małą.   Ot taka kwestia wzrokowa. Tak jest po prostu ładniej.
    • @Naram-sin kiedy się rozwinął romantyzm, to jest inna sprawa, chodzi mi o styl romantyzmu opisujący wcześniejszy okres, kiedy było średniowiecze albo renesans:)
    • Forma coraz lepsza :) (nawet średnióweczka tak, jak trzeba). Jeszcze trochę wprawy i będziesz regularnymi sylabotonikami zasuwać... Liryczno-filozoficzna treść, dla mnie nieodparcie kojarzy się z barokiem, gdzie głównym celem poetyckim było nadanie myślom i uczuciom misternej, obfitującej w różne środki artystyczne oprawy. I tak też jest w tym wierszu, choć pojawiają się też akcenty współczesne - np. papieros. Wszystko tu zostało starannie przemyślane, bardzo podoba mi się też rodzaj klamry otwierającej i zamykającej utwór, i sposób, w jaki została wpleciona w ostatnią strofę. Szkoda, że niewiele osób zagląda pod Twoje wiersze, bo te teksty są świadectwem, że można jeszcze wzbić się ponad poziom cukierkowych rymowanek, że to jeszcze może być żywe, niebanalne, barwne. Aż nie wierzę, że taką laurkę napisałem ;)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...