Goniąc ciebie

[Dawid Rzeszutek]

Goniąc ciebie
 
Niegdyś goniłem łzę spadającą
Z szafirowego obserwatorium
Łzę uczucie mi wtem oferującą
Bez żadnej hańby ani honorarium

 

Goniąc tak, smutek zwilżył usta
Przed metą klęski tu koniecznej
Biegłem by miłość żyła czysta
Aby dać siłę duszy walecznej 

 

Przegrałem z kroplą na wietrze
Goniąc ku swietlitym obłokom
Goniac łunę w szarym swetrze 
Poddany jej czarom i urokom

 

Lecz cóż to biec i aż tak kochać
Gdy róże same do nóg upadły
Aby można je wiecznie wąchać
Gdy do serc się nam zakradły 

 

To tylko imię twoje a mi życiem
To tylko wieczności mej znamię
Umiłowane serca mego biciem
I wsparte dziś przez silne ramię

 

Przegrać ze łzą jest mi słodyczą
Bo mogłem z tobą się wykończyć
Kwiecie mój gdy gwiazdy milczą
Kwiecie gdy żywot nas rozłączył

 

Autor Dawid Rzeszutek.