-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 15 242
czy warto wierzyć w coś
co jest ciemne ma
trudne okna i drzwi
czy warto obrażać się
na smutek być
jego wrogiem
czy warto nie kochać
gdy ktoś kocha
o tym śnić
a może owe warto to
pustka za którą
czeka nic
które jest grzechem
nocy i dnia nie
lubi tęczy i mgły
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 49 odpowiedzi
- 703 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 423 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 280 wyświetleń
-
miejsce życia 1 2
Przez Somalija, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- ewolucjonizm
- historia naturalna
- (i 1 więcej)
- 21 odpowiedzi
- 329 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 360 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
Przez Deonix_ · Opublikowano
Prostota jest właśnie ogromnym atutem tego wiersza :) Zarówno w przekazie, jak i w konstrukcji :) Mech na kamieniu jako poduszka, takie bezpieczne siedzisko :) Podobasie :) Dygresja odnośnie tytułu - chyba - zaraz obok przestrzeni - spełnienie będzie moim ulubionym polskim słowem :) Pozderki :) Deo -
Przez Manek · Opublikowano
@Deonix_ @Domysły Monika Ano tak. Zmylił mnie rodzaj żeński w wierszu. Nie wziąłem pod uwagę, że może pisze tutaj kobieta. Ot taka męska prostolinijność. -
.thumb.jpg.f6502cb1a7651ad2d42b9a9d4f8fd769.jpg)
Przez Groschek · Opublikowano
pod skargami nad zwój samej za siedmioma ud szczęściami po liczeniach nart żar mienia żuła pupcia by leźć śpiewem dziatek miała róż trąconych burzy karnet z wodą płótną tam skąd rozbierała klamek chwili krańca łudząc karmę w zeszły wtorek dla badyla bez zdziwienia czegóż tylu jak rozsiadła swoich złości miech ziewając by opuścić łodzie maśląc nim ku pajdy szczebli chrobot uli rój dół; kiedy częściej zięcia dla tył wybierając całkiem pór tyk więc dlaczego broisz łokcia w naturalnej zryw powłoce; papci w burtach a'trybutów rozciągającej chuć w tupet? -
Przez Tyrs · Opublikowano
O, te nasze wspomnienia – ile mamy lat, żeby tak mówić o sobie, naszych matkach, innych kobietach, ojcu? Właściwie to jest nasz czas – kiedy staliśmy się spokojni, wyciszając telefony z prośbą o pomocną dłoń, porannym alertem, paczki papierosów – tych nigdy dosyć. Robimy to z miną zwykłego zjadacza chleba – od lat jestem poza nim, poza jakimkolwiek kuszeniem słodyczą. Jeszcze zdążymy się przejrzeć w lustrze, zanim zabiorą nas stare, upiorne damy przebrane za nasze kochanki, żony, może sąsiadki – te trzymają się nad wyraz dobrze, goniąc za rasowym kotem po ogrodzie, na jakieś cholerne party za 100 zł. Bal sylwestrowy. I ciągle jest nam obco, coraz smutniej. Jesteśmy spełnieni – przynajmniej biologicznie, przekazaliśmy genotyp, bez zachwytu fenotypem – mówią, że to środowiskowe dziedzictwo - noszenie upiornych rurek, kładzenie porannych kremów i wieczornych mazideł – głosy ciotek: jaki on przystojny i wszystkie panny w biegu jak gazele – nasze żony nie mają już nóg jak gazele, są bliższe gracji. Siedzimy tutaj, obaj, z papierosem w ustach, rozważając wszystkie za i przeciw, wszystkie za i przeciw, a twoja kontrowersja odbija się od ściany, siada na mojej twarzy – to cień przelatującego gołębia czy rzuconego świństwa, grzebie w moim umyśle. Jesteśmy w superpozycji – skory do zabaw szympans padł, testując leki – żyjemy, umierając po troszeczku – każdego dnia coraz mniej, nas.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się