Wierzba Płacząca / Układanka

[Dekaos Dondi]

 nie roń łez wierzbo płacząca

tyś nie zmąciła życiowy ład

lecz sama wiesz że twoja zguba

nie dla ciebie nie twój świat

 

a jednak smutno choć pole szczere

lecz pustka wokół ciężarem jest

spójrz tam strumyk płynie cichutko

więc może nadzieja płynie też

 

pamiętam szumiałaś pod same niebo

skowronek śpiewem obiecał tobie

miałaś na chwilę lecz szybko zabrał

wiatr nie przeprosił nawet słowem

 

*

stara wierzba agonią skrzypi

ciało pęknięte z ciemną czeluścią

nie jest świadoma że martwe witki

tulą na ziemi płaczącą gruszkę

 

 

≈•≈•≈•≈•≈•≈•≈•≈•≈•≈•≈•≈•≈•≈•           

 

 

w odłamkach zwierciadła

łąkę zrodziłeś

ziemia czarna i strumyk płonie

ogniem szemrania

zwątpień nadziei

że niby co

że to już koniec

 

tam kwiaty zwiędłe

i złote kłosy

białe motyle złem nieskalane

trup skowronka

lecz pieśń została

czy miłość

powróci

przez lustro całe