Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

w mieście Aleppo

pod kontrolą

Rady nieBezpieczeństwa

dzieci wybiegły na ulicę

 

na prawym chodniku stał

żołnierz armii amerykańskiej

energicznie żuł gumę

i trawił Jacka Danielsa

 

na lewym chodniku stał

żołnierz armii rosyjskiej

z ukraińskim papierosem

w ustach

śmierdział zwykłą wódką

 

kiedy zastanawiały się

czy pocisk ma smak wybawcy

ktoś z zaskoczenia

zbombardował ich beztroskę

 

nikt

nie policzy chwil

nieskończenie długich

wypełnionych milczeniem

 

 

Opublikowano

@MIROSŁAW C. Dobry i ponadczasowy utwór. Ten temat został już przykryty zapomnieniem..... niewybaczalne. Należy uruchomić wyobraźnię dziecka na chwilę, żeby zrozumieć co widać z jego perspektywy.

Wiesz, jeden z moich pierwszych wierszy ( chociaż teraz czytam i myślę,że nadużywam owej kategorii do mojego pisania) w życiu, wywołany był tym samym obrazem.

Przeraża mnie ta broń biologiczna o zapachu jabłek. Takie wyrafinowane skurwysyństwo. 

Polecam Ci film, jeśli nie widziałeś "The Cave" o podziemnym szpitalu w Syrii, arenie do testowania broni przez tych, którzy zagarniają rzeczywistość od wielu lat. Putin i jego porty na wypadek wojny zimą...Tyle są warte istnienia ludzkie, stygmowane jako dzicz, emigranci z koniem trojańskim Islamu.. 

 

Projektant broni na celowniku

sensu twoich myśli
koncepcji projektów
nie chcę tłumaczyć
architekcie śmierci
daleko sięgający 
swoim geniuszem
w polowaniu
na człowieka 

 

jesteś wnikliwym
anatomem
psychologiem dziecięcym
chemikiem zwycięzcą
wymyślne twoje dzieła
służą panom
grającym w szachy
naszym życiem

 

w ciągu sekundy 
gasisz oddech laserem
parzysz niewidzialnym
promieniem
zdalnie sterowanym
wynalazkiem 
strzelasz 
szybko i skutecznie

 

 czytając dzieciom
książki na dobranoc
widzisz ich strach
podziurawione głowy
zmiażdżone ciała 
jak smakuje
satysfakcja z pracy
odebrany czek 

ile jeszcze pomysłów
ukryłeś dla ludzkości

Opublikowano

@Dag W tym surrealistycznym obrazie, przypada nam rola tła. Chciałbym, żeby nasze wiersze, stały się, choć odpryskiem na obcym nam płutnie - utopia. 

Twój wiersz, po prostu - ekstraklasa! 

Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tylko tyle, że piszę i będę o tym pisał. 

Dziękuję za ślad, pozdrawiam. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski Robert.   poruszający i brutalny wiersz o bezcelowości spektakularnej ofiary w obliczu ukrytych, ważniejszych strat.   głęboko przesiąknięty filozofią egzystencjalizmu oraz motywami bliskimi absurdowi i heroicznemu nihilizmowi.   " Całe cierpienie było bezcelowe". To jest kwintesencja absurdu w ujęciu np. Camusa.   konfrontacja heroicznej woli z obojętnością.   nihilizm przejawia się tu jako poczucie, że wielki czyn nie ma żadnego obiektywnego, trwałego znaczenia. wiersz zawiera także elementy heroicznego nihilizmu, choć jest to nihilistyczne dążenie do sensu wbrew jego brakowi.   mimo niemożności ruszenia drzwi,  walka aż do okaleczenia.   to jest akt woli dokonany wbrew światu i wbrew sobie.   łaciński tytuł, nie zostaje w pełni zintegrowany z treścią wiersza.   widzę go jako klucz  interpretacyjny do głównej akcji o drzwiach.   Twój wiersz robi wrażenie !!!   treścią i formą !!!     @Robert Witold Gorzkowski
    • Czasem nucę pieśń nad pieśniami i zrywam chwasty położone w mojej głowie nie widzę przez nie nic   ciągle wracam do miejsca, w którym są niebieskie chmury po to tylko, by rozwinąć skrzydła i spaść na ziemię w porze jesiennej kiedyś patrzyłem dalej  miałem oczy sokoła i mokre włosy z których wiązałem liście i szedłem do ciemności, a później do światła by rozłożyć grzech na części   w południe zamykam oczy i nie widzę ludzi  pogrążonych i żartujących w pracy   są spękani jak ziemia   ledwo naciskam przycisk wróć a zaraz jestem gdzieś indziej w nocy, która oddycha mną rozwiązuje mi oczy i siada na moich barkach by przycisnąć mnie do ziemi.  
    • Porwała mnie jeśeń porwały wiatry Do knajpy w tle słysząc psów ujadanie Gdzie tania wóda i sprośne żarty Mają umilić wszystkim poranek   Tu jedni piją od lat ten sam toasat Ale mnie w koncie pochłania wiersz We wszystkich tutaj jest inny obraz We wszystkich podobny sens   Obok latarnie w których gasły zorze Stoją cierpliwie czekając swej warty Nim sny się wysypią niedokończone I w uliczek ślepych wpełzną katarakty  
    • @Alicja_Wysocka nie znam tego filmu, może zapamiętam by obejrzeć ;)) @viola arvensis dzięki w poezji zaplatam warkocze a w realu może nawet bym może chciał za nie ciągnąć :)) Już sam nie wiem, ale odpozdrawiam ;))
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Wszystko, mi się nada do życia  biorę!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...