Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Słów pieszczot twoich cenię, ponad wszelką pieszczotę.

Duchową kocham miłość, nad ciała ten zmysł marny. 

Ozdabiasz każde słowo, błękitem i słońc blaskiem,

słowo każde w barwną, siedmio-cudną  tęczę. 

Stwórzmy z słów małżonków szczęśliwych ponad życie. 

Niech niebo będzie spójnią, 

Ziemia - uzupełnieniem. 

 

Opublikowano

@DarEva a tak serio... tak myślisz...?

jesteś pewien...?

Bo człowiek o ile wiem i niestety po nad wszystko ceni sobie dotyk a z tym związaną fizyczność...

Słowa... 

wybacz...

trochę mnie poniosło...

chciałbym tak to widzieć

pozdrawiam

 

Opublikowano (edytowane)

@fregamo nieeee, niech nie ponosi. "Ziemia - uzupełnieniem" to jest właśnie ten dotyk, i wszystko co związane z bliskością. Ale wiem po 30 latach małżeństwa, że jeśli z żoną nie jesteś przyjacielem, nie masz z nią tematów, nie rozmawiacie otwarcie, nie "bawicie" się słowami. Jeśli nie ma romantyzmu i  "piękności rozmowy", to.... to.... sam intymna bliskość nie daje szczęścia,  prawdziwego szczęścia. Dlatego "ziemia jest uzupełnieniem" prawdziwej małżeńskiej przyjaźni. Ale to tylko moje odczucia i mojej żony. Jej się spodobał tekst, więc pomyślałem... innych też może pobudzić do cenienia rozmów z najbliższą osobą w życiu. 

@Kot na temat duchowej miłości.... Duchowa czyli(w moim zrozumieniu) to jest miłoś którą się czuje na 100%/ale nie zawsze można jej dotknąć. 30 lat małżeństwa, właśnie, wiem - czuję że nie tylko powab piękna zewnętrznego jest ważny, ale emocjonalna więź która łączy(duchowa). Czasami piękność twarzy, figury, znika po tym jak bliżej poznasz kogoś, bo słowa, i czyny poniżają ciebie. I to cię boli. Tak więc miłość duchowa, emocjonalna, szacunek wzajemny, to jak mówisz i co mowisz. To jest piękne, i dlatego po pracy jak najszybciej chcesz do domu. Bo tam cię kochają tam cię szanują. Tam sie czujesz najlepiej. Pozdrawiam. 

Edytowane przez DarEva (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...