Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Bóg jeden raczy to wiedzieć

kiedy stałem się niemiły w

pociągu nowych znaczeń

 

przysiadłem się na ławeczce

do trzech młodzianów

zakapturzonych i zadymionych

niczym osiedlowi mnisi w 

klasztorze pod wezwaniem

zabiłem gwoździa

kazano mi się wyekspediować bo

ów siedzisko jest dla #blokersionly

 

jedno słowo a tyle znaczeń

to już nie kaligrafia

to już nie poszukiwanie

ani też nie o piękno tu chodzi

ważna staje się

hiperinteraktywność

na niebiesko podświetlone

z kursora "na łapkę" cudowną

mocą przemienione aktywuje

otwiera podstrony pokoje komnaty

w mgnieniu oka przenosi tam gdzie

nieistotne imię a nawet szaty

 

po krótkiej pogawędce

a właściwie monologu

trzech mnichów naprędce

udało się na ławeczkę obok

 

Bóg jeden raczy to wiedzieć

kiedy stałem się niemiły w

pociągu nowych znaczeń

 

 

 

Edytowane przez Aleksander Głowacki (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Kurza twarz, aż nie wiem czy pisać coś pod tym akurat twoim wierszem, bo kaptur mam w awatarze profiolowym, hehehe, no ale na szczęście nie należę i nie należałem nigdy do żadnych subkultur. Rozumiem, że to tekst niedosłowny, to nie ławeczka w parku czy pociągu, ale jakaś internetowa "klikalnia"? "Wyekspediować się"? Rozumiem, że oni teraz takie konstruują zdanka u siebie na "habrynzie"? LOL. "Wyekspediować można kogoś, coś" - ale siebie? Chyba tam ich z buta językoznawczego  zahaczyłeś skoro uciekli ;P

 

Dobre, bo z humorem i przekąsem charakterystycznym dla ciebie. 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Tomasz Kucina Doprawdy zabawne! Nie trzeba nam jechać do Chin, by poczuć się jakby każdy mówił niezrozumiałym językiem. Slang, język ulicy, gwary czy nawet samo grypsowanie więzienne nie jest przecież niczym nowym. Aczkolwiek nie umknęło to i zapewne Pańskiej uwadze to uporczywe miksowanie słów, zapożyczanie i co najistotniejsze w tym procesie upraszczanie języka, mowy, słowa. Sam kandydat na prezydenta Pan Hołownia szybko się wycofał ze swojej roli, (tegoż kandydata właśnie) i lekko zmieszawszy zezwolił przejść na "ty" Pani redaktor, gdyż dobrze się znają, bo wywodzą się z jednego środowiska, zaznaczając przy tym, że jest dobrą normą (powinnością wręcz) upraszczanie wszystkiego. I tak właśnie siedzimy sobie uproszczeni do avatara, mogący zbudować sobie cały międzykontynentalny świat, pełen relacji, związków, niezapomnianych chwil i to zupełnie nie wychodząc z domu. A.G.

Edytowane przez Aleksander Głowacki (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No w sumie tak. Ma pan racje panie Aleksandrze. Uprościło nam się  życie. Ale nie ominiemy tego. Świat się permanentnie rozszerza, i horyzonty ludzkie przyjmują coraz to bardziej zatrważające metamorfozy. Tracimy tożsamość. Język zaś jest płynny, jeżeli wymiga się pan z przynależności do tych neologizmów komunikatywnych - to przykładowi internauci uznają pana za produkt archaiczny. Też z tym mi ciężko.

 

A polityka? Do niej się nie mieszam na portalu poetyckim. Tym bardziej że tamten pan to nie mój obiekt szczególnej atencji. Nie chcę i nie potrafię się wypowiedzieć w sprawie, bo jej nie znam.  

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2Bardzo dziękuję! Piękno w życiu też boli. :) Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Marek.zak1 Dla mnie podobnie, jeśli wiersz bez rymów, to żaden zagmatwaniec, żadna hermetyczność. Zgadywać o kim, o czym nie cierpię i co, mam jeszcze wzbudzać w sobie poczucie winy i zostać z pytaniem, dlaczego inni wiedzą o czym, a ja nie.   @JWF Ja tak nie chcę, ale to rzeczy, których nie chciałam - wydarzyło się.  
    • @Marek.zak1 Fajnie, że porównujesz Polskę do Węgier i Słowacji, szkoda tylko, że nie do ludzi, którzy tu naprawdę żyją. Bo widzisz – ten wiersz nie jest raportem ekonomicznym ani zestawieniem statystyk PKB. To nie tekst o fabrykach, tylko o ludziach, którzy tych fabryk nigdy nie zobaczyli na oczy. Bo nie każdy ma willę, fotowoltaikę i plany na urlop w Toskanii. Piszesz, że "nigdy nie było lepiej". Z perspektywy kogo? Może Twojej? Gratuluję. Ale to, że jedni siedzą przy stole, nie znaczy, że nie ma głodnych za drzwiami. I nie, to że „na Węgrzech gorzej”, nie oznacza, że mamy siedzieć cicho i dziękować za ochłapy. Czy jak sąsiadowi spłonął dom, to ja mam się cieszyć, że mnie tylko zalewają fekalia z kanalizacji. Wiersz, który komentujesz, mówi o Polsce z paragonu, z przychodni, z kolejki do zawału, nie z przemówień premiera. I to, że ktoś to zauważył i opisał – nie jest „pompowaniem złych wiadomości”, tylko oddaniem głosu tym, których nikt nie chce słuchać. A jeśli Twoim jedynym kontrargumentem jest to, że Robert Lewandowski strzela gole, to naprawdę współczuję – bo nawet Jezus z kuchennego obrazka w tym wierszu by na to spuścił wzrok. Nie pisz więc, że "jest lepiej niż było", bo dla wielu nie jest. I mają prawo o tym mówić. Bo milczenie nie rozwiązuje problemu. Ono go tylko konserwuje – jak margarynę za 12 zł.   Tym razem nie załączę tradycyjnych wyrazów na pożegnanie.  
    • @Waldemar_Talar_Talar cała miłość
    • Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym roku.   Myślę sobie tak dawno, ale po czasie dociera kiedy. Okres międzywojenny, burzliwy. Ludzie wciąż przerażeni wojną. Wszędzie strach, nieufność, bieda, ból.   Poznajesz świat, uczysz się chodzić, jeść, biegasz za piłką, kule znowu świszczą.   Zamiast beztrosko grać, cieszysz się, że wciąż żyjesz. Całe dzieciństwo.   Dorastasz pomiędzy dramatu nadzieją. Inaczej niż dzisiaj. Doceniasz każdą wyciągniętą dłoń. Pomagasz innym. Wokoło widzisz mundury, ciężkie buty, ciężki czas. W zanadrzu skrywasz wiele przeżyć, może tajemnic. Dorastasz z końcem wojny, żyjesz, lat jednak nikt nie wróci.   05.02.2025 r.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...