Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Osobna forma bytu

ais
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

ais

ais

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 

Stanęłam w kolejce po życie

kazali stać równo, w szeregu

brokatem błysnęły źrenice

ruszyła kolejka w pośpiechu

 

nawlekli materiał na gnaty

nakłuli, poszyli, wypchali

dziurawy, perlisty, cycaty

włos z kurzu na koniec utkali

 

czaszkę otwarli leciutko

nalali mazi olejnej

w klatkę włożyli serducho

waleczne, gorące, chwiejne

 

wypchnęli za próg błękitu

w bezkres, na oślep, samopas

czułam, że spadam ze szczytu

obraz wspomnienia mi przygasł

 

*

 

niestałym krokiem ruszyłam

nie znałam, gdzie iść mi dane

dziwna po głowie krążyła

lecz nie wiem jak to nazwane

 

z ziemi wzniosłam wzrok zawstydzony

na przestrzał spojrzałam dokoła

dostrzegłam plac mgłą otulony

czy żyć w tym wszechświecie podołam?

 

bestie przyszły, tropem zapachu

lęk przenikliwy mnie ogarnął

zmyję krwią woń mego strachu

rozszarpię potwory z pogardą!

 

pełne trzewia wypchane dziczą

mogę kroczyć dalej w świat obcy

nie boję się, gdy milczą - krzyczą

zostawię na ziemi swój odcisk

 

wędrując przez ląd nieznany

poznałam Ziemię i siebie

wiem już, co znaczy wygnany

tu rządziło bezkrólewie

 

byłam z innymi - współmiernie

każdy tu żył swoją miarą

wspólnie na świecie - odrębnie

Osobni jednak przetrwają.

 

 

~*~

Dzisiaj obchodzimy:

Międzynarodowy Dzień Paskudy!

 

 

Edytowane przez ais (wyświetl historię edycji)
1
  • ais zablokował(a) ten utwór
Gość
Ten temat został zamknięty. Brak możliwości dodania odpowiedzi.
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Lepiej nr 2

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Leszczym „To taka płynna medytacja!" Podobno najlepsze pomysły przychodzą gdzieś między drugim a trzecim piwem. Przed drugim - za mało odwagi. Po trzecim - za dużo pewności siebie i literówek. Poza tym to fakt - Hemingway pisał po whisky, Bukowski po wódce, więc dwa piwa to właściwie dieta pisarska! A ta agresja nad tekstem... znam to. Siedzisz, męczysz każde słowo, poprawiasz, wykreślasz, znowu wstawiasz, aż w końcu tekst się poddaje i umiera ze znużenia. A ty z nim. Pozdrawiam.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

         
    • violetta
      Upojony jesienią

      Przez violetta · Opublikowano

      @Migrena no niestety nie robię:) musisz sobie poszukać kogoś lepszego:)
    • Simon Tracy
      Zator

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Mój licznik żyć się wyczerpał. Musiałbym płacić słone sumy pieniędzy, by go nie tyle zregenerować co wzbudzić  w nim nikły płomyk nadziei. A fatum tylko na to czeka. By go stłumić w popiele. Spalić wszystkie próby wyjścia już na starcie. Zresztą musiałbym stanąć w prawdzie. Obnażony i przegrany. Bez pewności w głosie. Siląc się na spokój. Snuć opowieści jak z najgorszego koszmaru. Dla uszu, które są nieczułe na ból jednostki. Zagubionej wśród labiryntu świata,  którego nie sposób rozgryźć,  będąc dzieckiem gotyckiej nocy, dekadenckiej, alkoholowo-lekowej samotni. Być nie duszą, nie ciałem  a tchnieniem jedynie grozy. Mroźnym powiewem, wśród wilgnych i ciemnych korytarzy domów. Porzuconych i kalekich już od upływu wieków.     O północy opuszczam bar  i chwiejnym krokiem idę przez środek ulicy, pustej już i grobowo wręcz cichej,  jak me serce. Bez emocji, których okazywać mi nie przystoi. Ruszam ku stalowej konstrukcji mostu. Na jego wąskiej barierce nie muszę stawać  ani w prawdzie ani w kłamstwie. Przeciw sobie i bliźnim. Nie ma tu uszu, które nie potrafią zrozumieć, ani oczu które nie potrafią przestać oceniać. Jest tylko wezbrany nurt, zimnej jak trup. Zimowej rzeki. Niosącej w wirach kamyki i gałęzie  ku zatraceniu. Zapomniałbym w tej ostatniej minucie. Rozpiąłem gruby, wełniany, czarny płaszcz. Z malutkiej wewnętrznej kieszeni na piersi, wyjąłem nieduży skórzany portfel. Gotówkę i monety posłałem w nurt. Tak jakbym wrzucał drobne do fontanny. Nie muszę myśleć nad życzeniem. Ono się właśnie spełnia. Życzenie śmierci.      Drżącymi z zimna nie strachu palcami. Wyjąłem małe zawiniątko. Twoje zdjęcie. Urzekająco doskonałe. Jak portrety, które wyszły  spod Twej uświęconej, anielskiej dłoni. Zatknąłem zdjęcie w szparze jednej ze śrub. Nie umiałbym skoczyć z Tobą. Najpierw rano odnajdą tylko to zdjęcie  a może nie zwrócą uwagi. Przechodnie, kierowcy.  Ci wszyscy głupcy. Ślepcy. Nie skojarzą. Dopóki rzeka nie wyrzuci  wzdętego od rozkładu ciała. Gdzieś w gnilne, przybite do ziemi mokrym śniegiem szuwary. Lub zatrzyma się w lodowym zatorze,  pod konstrukcją kolejnego z mostów. Twarzą ku toni.     Może i Ty nieraz do tego czasu  jadąc tramwajem z uczelni  przez tłoczny most Anichkova. Tęsknym, zmęczonym wzrokiem,  spojrzysz w dół ku rzece. I wspomnisz czule tego przeklętego poetę, który nie zabiegał w życiu o nic  ponad Twe względy. Do diabła z rozsądkiem. Chciałabym wrócić do dni dawnych  i znów kochać i wybrać sercem. Pomyślisz, ostatni raz posyłając mu wdzięczny i ciepły uśmiech. Wtem trup z trudem drgnął i oparł się o krę. Nurt i wolne, ciężkie bryły wokół  obróciły go ku jezdni. Uniósł z wolna rękę  i machał aż czerwone cielsko tramwaju  nie zniknęło mu z oczu, skręcając ku kamienicom  na Newskim Prospekcie.  
    • andrew
      Bóg czerwieni

      Przez andrew · Opublikowano

      @huzarc ... gdy wolna wola  kruszy i duszę  patrzymy w górę  z wyrzutem  gdy gra Chopina  słuchamy z zachwytem  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia   
    • Migrena
      Upojony jesienią

      Przez Migrena · Opublikowano

      @violetta ??????? a ja myślałem, że zrobiłaś takie smakołyki specjalnie dla nas :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...