Imiona

[fregamo]

Stojąc w cieniu nie widzimy imion.

Nawet światło ma swój początek.

Dodatkowy czynnik zagina rzeczywistość,

Choć był od zawsze jak lęk pierwotny.

 

Do pracy nie idę; ja niewolnik.

Już mam dosyć ciszy co rozbrzmiewa w dzwonach,

A później echem, po łąkach, lesie,

niesie ten zapach, zupełnie bezwonny.

 

Bo przecież niepokój, ma czym się bronić.

Więc skacze w przestrzeń, po resztę,  więcej

I nie pyta o kolor skóry na krzyżu.

Stojąc w cieniu nie widzimy... imion.

 

Edytowane 19 Kwietnia 2020 przez fregamo (wyświetl historię edycji)

[fregamo]

@Kot nie widzimy... imion...

dziękuję za słowa