Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Nadeszły święta, i lecą kartki;

z Polski, Kanady, oraz z Irlandii.

 

Kruszy skorupkę żółte kurczątko,

na nowe życie - miłe stworzonko. 

 

W wiosennym słońcu promieniejemy;

kwitną nam bratki, i chryzantemy...

 

Na stole ciasta, pisanki, szynki -

lecz cóż to warte jest bez rodzinki? 

 

Lany poniedziałek pokropił deszczem;

plus... wirtualny kubełek jeszcze.

 

Z koszyczka wersów wynika puenta;

świętowaliśmy,

                          i już po świętach.

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez M_arianna_ (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Ale śliczny kurczaczek!

 

Święta zazwyczaj szybko mijają

chociaż w tym roku były trochę inne

przy stołach wszyscy z werwą klikają

by wspólnie żurek i nóżki zimne

 

Pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

i nie wiadomo czy już po świętach

czy może święta jeszcze trwają

w telewizorni nadal msza święta

a na stoliku wśród jajek zając

 

łącznie z dzieciarnią pośpimy dłużej

nie zakłócamy w domu miru

zaś Natka słówka musi powtórzyć

Kamilek pyta co to jest wirus?

 

jakby ktoś wylał święta z naczynia

nikt aby zbierać się nie spieszy

a obrus dniami chce je zatrzymać

aby pisali bzdurki poeci...

 

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Jacek_Suchowicz

 

Po świętach, minął już prawie tydzień, 

a człowiek z kuchni ledwo co wyjdzie.

 

Wszystkiego tylko po troszku było,

a kucharzenie się nie skończyło...

 

W lodówce stoi... ser sernikowy,

na wypiekanie całkiem gotowy.

 

Zapas bigosu, i galareta...

nie chcę wspominać nic o kotletach.

 

Zjedliśmy wreszcie białą kiełbasę,

i ani kęsa więcej tymczasem...

 

Lecz potajemnie na sucho płaczę, 

że rzadko można chodzić na spacer ;)

 

 

 

  • M_arianne zmienił(a) tytuł na I po świętach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...