dziewczyna z piórnikiem

[Viktor Nemo]

siedzę z patykiem przy mrowisku i nie poznaję już lata,

odkurzam stare zagrywki, ja, e-mailowy kubek

z przyklapniętym uchem czekam pośród plastikowych naczyń

i obmyślam strategię
 

a ty skryta pod tłoczkiem jak bąbelek powietrza

w rozpuszczonych włosach i rozsznurowanych trampkach

tak po prostu nie moja, że aż pochylona

szukasz flamastra

 

spokój stygnącej kawy zmącony stróżką świeżego mleka,

jak półmrok izby zburzony nieuchronnym świtem

wiem, że jeśli znajdziesz to odejdziesz, a ja?

nawet nie usłyszę

 

więc świadomy czynię tępe nakłucie patykiem, a gdy wciskam tłoczek

gną się pod trampkiem kondygnacji liście

i z flamastrem w dłoni rozwiana stajesz się dla mnie

nieosiągalna