Wiersz o deszczu.

[23.]

Dokąd to, dokąd to gdzieś

podziałem lęki, straszydła

letnią nocą, nie najgorszą

w czułym śpiewie, lub w krzykach 

 

Są ostatnią chyba rzeczą

bolesną tak, bo moją

i słowik chce wiersze, co koją

bo dziecko nie przeszło

obok

 

delikatnych dni dla oczu

kiedy wietrzyk nie parzy

ciężkich spojówek o zmroku 

i kot sąsiadki się patrzy. 

 

To pędzą dwa liście klonu

pod drzewa dębowe przy drodze

i jeden, po dalszej stronie 

uśmiecha się,  bo bliższy jest

ten obok domu, co zmoknie. 

 

Dokąd to, dokąd? 

Wyciągam zbroje poliestrowe

i sztukę przez krzyki w duszę

a serce naciąga się w kuszę

gdy nagle wychodzi słońce....

 

a przez chwilę myślałem

że będę nadzieją na suszę.

 

Edytowane 5 Kwietnia 2020 przez Nieznajomy Niewidzialny (wyświetl historię edycji)

[23.]

Dzięki @milczenie owiec Dobrej nocy!

[23.]

Dziękuję @Bogumił @CafeLatte Miłego dnia!

[23.]

Dziękuję bardzo @Marianna_ spokojnego wieczoru ;)