Wiśniowy atrament

[Sekret]

Zamiast światła - czerń rozszczepić
Ciałem doskonale przez fantazję pochłoniętym
stać się, do życia tchniętym
w gorejącej lawie, jak pamięć wody
rozkruszona między wybudzone łzy

Podaruj mi, proszę, czerwoną trumnę
dla wskrzeszonej w sercu monotonii
pokropionej wiśniowym atramentem
z pociętej czaszki Dziadka Czasu.

Żarem oczu tchniemy płomień w magię
dorosłości, a wszystko inne, co nużące

zakopiemy sześć metrów pod ziemią
w sześciu różnych lasach.

Edytowane 2 Kwietnia 2020 przez Sekret (wyświetl historię edycji)

[ais]

Najbardziej cztery ostatnie wersy, bo przynoszą ukojenie. Zdrowia!

[Sylwester_Lasota]

Ciałem w gorącej lawie?! Nie! Nie! Nie!

Pozdrawiam :)

[Gość]

Bardzo podoba mi się "kolorystyka" utworu, z treści wyciągnęłam zachętę, by myśleć mniej szablonowo, więcej fantazji. Czuć jakby nóż otwierający się w kieszeni, a to z powodu właśnie znużenia, które tak często dopada tych, co już zaznali systemu, życia od pracy do domu i od domu do pracy...