Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

staruszek

Sylwester_Lasota
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Sylwester_Lasota

Sylwester_Lasota

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

ugodzeni podstępem godzimy się

z naszym losem jak stado gnane na rzeź

 

nahajem fałszywej nadziei

 

dla ogólnego dobra ginie wolność

a prawda się krzywi w gabinetach lu-

 

ster kłamliwie mami refleksem

 

za oknem pogięty starzec o lasce

powoli kuśtyka prosto przed siebie

 

jeden z ostatnich wolnych może

 

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@Sylwester_Lasota

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może tak... W imię zwiększania naszego rzekomego bezpieczeństwa coraz bardziej ogranicza się nam nasze prawa, narzuca pewne rzeczy... Ludzie coraz głośniej pytali o sens przyjmowania tak dużych ilości szczepionek, a więc jak Filip z konopi wyskoczył Covid-19. Już nikt nie będzie zbyt głośno krytykował szczepionek, zapewne przybędzie nowych i będą one obowiązkowe. Procentowo przybędzie też przewlekle chorych dzieci, dorosłych. Niedługo będziemy posługiwać się w rozliczeniach jedynie kartami, coraz więcej ludzi będzie chipowanych ( RFID )... Z czasem będzie to obowiązkowe. Więc może rzeczywiście dzisiaj żyją ostatni, w miarę wolni jeszcze ludzie...

Poruszyłeś ciekawy, choć niepokojący temat. Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Adler
      Obietnice

      Przez Adler · Opublikowano

      Nie mogę ci obiecać, że przeżyję nasz wspólny pierwszy sen, że nie odejdę z tej doliny, gdy mgła rozdzieli nasze dni.   Nie chcę zawieść, gdy liście spadają, gdy chłód przysiada na tarasie, a żurawie, krzycząc z oddali, pytają o drogę w chaosie.   Halloween trwa tu cały rok — nikt się nie śmieje, nie woła „cuksa”, garnitury, mundury, garsonki suną ulicą — bez słowa.   Świat kona — ludzie błądzą w mroku, trzymając się kurczowo za ręce, jedni płaczą w poduszkę nocy, inni toną powoli w butelce.   Na dachach gasną anteny, jak czarne lilie — martwe znaki, wiatr niesie resztki modlitwy nad pustym miastem i światem z plastiku.
    • infelia
      Siła

      Przez infelia · Opublikowano

      @Migrena Dziękuję za lekturę. 
    • Andrzej P. Zajączkowski
      Heinrich Heine - Me serce, me serce jest smutne (Mein Herz, mein Herz ist traurig)

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      Me serce, me serce jest smutne, Choć maj świat wodzi w swym tańcu; Ja stoję, o lipę oparty, Wysoko na starym szańcu.   W dole miejskiej fosy wody Płyną nurtem w ciszy skrytym; Chłopiec siedzi sobie w łódce, Łowi ryby, gwiżdżąc przy tym.   W oddali przyjemnie się unoszą, Niczym drobne kolorowe pasy, Domy, ogrody i ludzie, I woły i łąki oraz lasy.   Panny służące bielą pranie Biegając po trawie wokoło: Z oddali słyszę jak chlapie Diamentami młyńskie koło.   Przy starej, szarej wieży  Strażnica z furtą i murem; Chojrak w czerwonej kurtce Chodzi tam w dół i w górę.   Zabawia się lśniącą strzelbą, Blask metalu go weseli, Chwyta i na ramię kładzie -- Chciałbym, żeby mnie zastrzelił.   Tak sobie myślę, że to musi być to sławne niemieckie poczucie humoru...  I Heinrich: Mein Herz, mein Herz ist traurig, Doch lustig leuchtet der Mai; Ich stehe, gelehnt an der Linde, Hoch auf der alten Bastei.   Da drunten fließt der blaue Stadtgraben in stiller Ruh; Ein Knabe fährt im Kahne, Und angelt und pfeift dazu.   Jenseits erheben sich freundlich, In winziger bunter Gestalt, Lusthäuser, und Gärten, und Menschen, Und Ochsen, und Wiesen, und Wald.   Die Mägde bleichen Wäsche, Und springen im Gras herum: Das Mühlrad stäubt Diamanten, Ich höre sein fernes Gesumm.   Am alten grauen Turme Ein Schilderhäuschen steht; Ein rotgeröckter Bursche Dort auf und nieder geht.   Er spielt mit seiner Flinte, Die funkelt im Sonnenrot, Er präsentiert und schultert -- Ich wollt, er schösse mich tot.
    • viola arvensis
      Droga bez powrotu

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Simon Tracy jestem w stanie to zrozumieć

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Simon Tracy
      Droga bez powrotu

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @viola arvensis Życie wiecznego wędrowca w totalnej izolacji od świata to dobre życie i za nic nie chciałbym wracać do świata.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...