Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rwąca rzeka

Romczu
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Romczu

Romczu

Opublikowano
Opublikowano

Uciekam myślą daleko tam gdzie wzrok nie sięga, ni ciemność. 

Wskrzeszam rozproszone i zbłąkane słowa, poszarpane i porozrywane, ale po co nie wiem. Już dawno wyblakły i straciły kształty, a ja je wołam.

Czołgają się jak zombie, lecz dosięgnąć mnie nie mogą

Spalić je wszystkie w pizdu

Niechaj znikną

Nie goń mnie już . Odwróć się i odejdź w niepamięć. Rozpłyń się jak obłok na wietrze.

Jesteś wolna i nigdy nie wracaj 

 

Myśli płyną jak rwąca rzeka, 

Ni kropla nie przystaje

Tylko dynamiczny prąd zrywający brzegi

Tyle myśli dookoła

Tyle płynie gdzieś w niepamięć

Nikt jeszcze nie był u jej ujścia

żadna myśl nie wraca

Tylko płynie i przemija

przemija tak szybko, że ciężko ją dostrzec

a jednak zamraża umysł

 

Nie warto się opierać

Lepiej popłynąć z nurtem i odkryć nieznane

Płyńcie do mnie

Płyńcie

jak najwięcej

Pragnę was

Jak pustynia kropli

rwijcie brzegi 

drążcie koryto

Bądźcie żywe w żywiole

Zabierzcie mnie ze sobą i pokażcie więcej

Więcej życia w życiu

Żaden spokój

Tylko wolność

i Dudniący szum

Szum w którym odkryć można coś więcej

z szeptów rodzą się ukryte słowa

Jedna wielka świadomość mieniąca się tysiącem kolorów

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      Czemu drzewa nie cieszą

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      życie to drzwi i okna do przyszłych horyzontów które się uśmiechną podarują zaćmienie życie to dni i noce to one nadzieją  lepszego bramą do czystej miłości   więc czemu czasami boli bywa pochmurne - nie zawsze jest szczere na prostej drodze  potyka się o nic jest ciężkie drzewa nie cieszą   życie  to  zwycięstwo  nad  niemocą którą ktoś ubrał na czarno  - życie to prawda nie bojąca się kłamstw to najwspanialszy fant    nie poddawajmy się słabym  chwilom niech iskra życia w nas się tli niech cieszy ptaków śpiew wigilijny stół - przecież życie  to moment w którym warto być
    • jaś
      samoświadomość

      Przez jaś · Opublikowano

      @Domysły Monika przy rozbiorze mojego tekstu pojawiają się rzeczywiście różne płaszczyzny. Niespecjalnie przeze mnie było zamierzone ich wywołanie. Nurtuje mnie pojęcie świadomości. Niektórzy naukowcy twierdzą, że człowiek zyskuje świadomość w wieku dwóch lat. Ale mnie bliższe są rozważania, że świadomość to byt niematerialny który bez przeszkód może istnieć samodzielnie w dowolnej czasoprzestrzeni. Umarłaś tutaj na ziemi, ale nie ma żadnego powodu abyś nie istniała w innym czasie i w innym miejscu. Jest ogromny dysonans między takimi dwoma istnienia mi świadomości. Ja, neurotyk z krwi i kości mam to "przepracowane".  Jestem samoświadomy aż czasem do bólu. Nawet do bólu fizycznego. Nie ma co się wdawać w analizę świadomości bo to temat niezgłębiony. Przez szczegółowość ludzkich zachowań.   A co do stworzeń rozmaitych różnych od nas ? Męczy mnie to od lat. Badano wiele razy czy te inne stworzenia (nie piszę istoty żeby Cię nie drażnić) mają samoświadomość. Wszystkie te badania to testy luster. Czy stworzenie się rozpozna? I kilka zdało ten egzamin. Sroki, jakiś tam gatunek małpek niedużych, delfiny. Dla mnie te badania to naukowa fikcja. Oczy to tylko malutki pas transmisyjny do niepojętego przecież ogromu świadomości. Ale mnie to gnębi. Kocham stworzenie małe i duże. Próbuję je rozumieć. Nie potrafię.   Boli mnie kiedy ludzie traktują stworzenia jak materię nieożywioną.    Nie będę pisał o roślinach. Co czują i jak rozumieją świat zewnętrzny. Nie będę pisał bo pomyślisz, że jestem jakimś idiotą.   A co do tego mojego "wiersza". Chciałem to o czym pisałem wyżej udramatyzować wedle umiejętności. Żeby chwyciło :)   Dziękuję, że "to" w Tobie krąży. To dla mnie ważne. ... się kłaniam :)
    • andreas
      "Czasami człowiek musi inaczej się udusi"

      Przez andreas · Opublikowano

      @Sylwester_Lasota Zgadzam się z Tobą całkowicie,a wierszyk nie jest liryką lecz także satyrą na ogólne zchamienie obyczajów.Pozdrawiam. @Jacek_Suchowicz Rzeczywiście,na kobiety za kółkiem trzeba bardzo uważać,także przechodząc przez zebry.A Twój wierszyk jak zwykle cacany.Pozdrowionka.
    • Mitylene
      Zamyśleni

      Przez Mitylene · Opublikowano

      @Domysły Monika dokładnie tak jak napisałaś...wspomnienia potrafią otulić...Dzięki za refleksję. Pozdrawiam.
    • Domysły Monika
      Zamyśleni

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Mitylene wspomnienia potrafią czasami otulić.. nie - jedną trudną chwilę.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...