Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Cisza, proszę, nie mów już nic.
Każde kolejne słowo jak bagnet
w serce, które i tak zaczęło gnić.

 

Stój, proszę, nie zbliżaj się znów.
Obecność twoja poprzednia
wywołała ból od stóp do głów.

 

Nie, proszę, nie chce myśleć
o tobie, mózg ostatnim bastionem
normalności, o nie, kryć się!

 

Przyszło, a ja sam, goły,
nie mam ci nic do pokazania.
Użytek dla ciebie był raczej znikomy.

 

Czas pokazał, nic nie znaczę,
już i tak o tym wiedziałem...
Życie? Czemu życie? Znów płaczę...

 

26.02.2020 r. 

Edytowane przez Paweł Z (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...