Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tysiące malutkich kawałków

nicmerytorycznego
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

nicmerytorycznego

nicmerytorycznego

Opublikowano
Opublikowano

Tysiące malutkich kawałków

Skrzy się na podłodze

A w każdym z nich

Kawałek mnie

 

Składam je codziennie

W nowe części

 

Raz udają spójność umysłu

Innym razem czystą duszę

A jeszcze kiedy indziej

Śmiech

 

Nikt by się nie nabrał

Na tę atrapę ze szkła

Tylko

Kiedy ktoś lekko

Dmuchnie

Wszystko rozpada się

 

Zabawa zaczyna się od początku

Siedzę i lepię

 

Dzisiaj znów

Brakuje

4
Krzysic4 czarno bialym

Krzysic4 czarno bialym

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Trochę wadzi zwrotka nikt by się nie nabrał 

 

Za dużo entera i jakoś tak wszystkiego po trochu trochę widziałbym ja inaczej.

 

Nikt się nie nabrał 

Na atrapę ze szkła

Wystarczy lekko dmuchnąć 

By się rozpadła

 

Chociaż zaproponowane zmiany mi wyszły chyba jak tani slogan z reklamy mimo wszystko coś bym tam pokombinował. A podmiotowi lirycznemu zalecam loctide taki klej chociaż dłużej trzyma okruszki przy sobie  ;) 

 

Reszta ok. 

 

Witam na forum

Edytowane przez eM_Ka (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • tie-break
      Influensertywność

      Przez tie-break · Opublikowano

      Być może człowiek umarł już dawno, odkąd powstał pieniądz, bez którego niemożliwe jest funkcjonowanie w tym najlepszym/najgorszym ze światów. Ludzie "płatni przy odbiorze", jak piszesz, to nic innego jak ludzie, którzy od stuleci kombinują, jak się sprzedać. Pomstujemy na prostytutki, handlujące swoim ciałem, a my wystawiamy na targowisko znacznie więcej - nasz czas, emocje, prywatność, relacje z innymi, wiedzę, wyobraźnię, przeszłość, przyszłość i teraźniejszość.. Żeby ktoś łaskawie ocenił, ile to jest warte, i rzucił nam za to jak ochłap najniższą albo średnią krajową. Tak mi się kojarzy złota klatka - a każdy ma swoją. I jak tu być? Istnieć istnieniem idealnym, wolnym, istnieniem które ma wartość dla siebie samego? Utopiści tysiącami rozbijali sobie łeb o rzeczywistość. Zmieniały się targowiska (dziś chyba największym jest internet), ale cały czas każdy z nas musi coś komuś udowodnić. Inaczej jest niewidoczny,
    • tie-break
      wbrew

      Przez tie-break · Opublikowano

      @lena2_ O, dzisiaj od rana mam szczęście do historii z morałem. Grzech zaniechania, o którym  piszesz, najczęściej ma podłoże w lęku. A to już się wiąże, zazwyczaj, z poczuciem sprawczości. Człowiek, który ma świadomość tego, że to co robi, ma sens i zostanie doprowadzone do zamierzonego rezultatu, po prostu działa. A kiedy czuje, że nic się nie da zrobić, że tylko narobi sobie kłopotów, wówczas betonuje się w bezpiecznej strefie komfortu. Brakuje mi czegoś w tym wierszu. Zaczęłaś od samego wierzchołka góry lodowej, a pod powierzchnią morza, tj. w duszy i umyśle ludzkim, dzieje się znacznie więcej.
    • tie-break
      Stokrotki dla Febe

      Przez tie-break · Opublikowano

      Oceniam tę historię jako mocno schematyczną. Wiesz, taka duszoszczipatielna, z morałem, zresztą sama przyznajesz, że napisałaś ją pod kątem dyskusji z młodzieżą. To, że świat kocha jedynie pięknych, młodych i bogatych, pozostaje tajemnicą poliszynela, choć zdarzają się wyjątki. W środowisku poetów można oczekiwać większej wrażliwości i idealizmu, niż wykazała bohaterka. Niestety jednak, wyjątki potwierdzają regułę i karmią ludzką naiwność. Ewa to bardzo młoda dziewczyna, i element zaskoczenia mógł mieć dla niej kolosalne znaczenie. Gdyby Fenrir ją uprzedził wcześniej o swojej niepełnosprawności, być może miałaby czas przemyśleć sytuację i się z nią oswoić, zaakceptować. W idealnym świecie oczywiście szlachetna dusza w ogóle nie zwraca na takie sprawy uwagi, ale niestety, nie jesteśmy idealni. A jeśli założymy, że bohaterka opowiadania po prostu jest mało empatyczna, niedojrzała, egoistyczna, to może lepiej rozczarować się jak najwcześniej, wtedy, kiedy boli najmniej.
    • Łukasz Wiesław Jasiński
      In gloriosa mortem heroum

      Przez Łukasz Wiesław Jasiński · Opublikowano

      @violetta   A co? Pani już mnie nie kocha? Jakoś dziwnie pani już na mnie nie krzyczy...   Łukasz Jasiński 
    • lena2_
      wbrew

      Przez lena2_ · Opublikowano

      spokój nie zawsze bywa święty gdy odwraca głowę by nie widzieć krzywdy pławi się w niewiedzy hodując beztrosko   obojętność

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...