Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ciężko mi bywa,

nie przez Ciebie.

Ludzkie problemy,

spójrz:

 

Bracie,

skąd u Ciebie radość, że

płoną budynki klasy,

która cię wychowała.

 

Bracie,

dlaczego trzęsiesz się

gdy stary gmach rośnie,

a cyrk miotany jest wiatrem wieczności

 

Bracie,

Ojca znasz, 

jemu chcesz pluć w twarz?

chcesz wmówić że to deszcz

i sam zmokniesz w jego łzach

jeśli jeszcze widzisz go czasami

 

Bracie,

Jeśli wątpisz czy żyć chcesz

na to przepis tajemny jest,

tutaj go nie zdradzam

sam problemom swym zaradzam...

 

Coraz trudniej jest się odnieść jak do brata,

on do małp chce wracać

tylko czemu na zboczone drzewo

bonobo się tłumaczysz

i tak gubisz kroki czaczy

żaden z ciebie pepe

nic nie kumasz?

w kumach większość twoich tkanin

 

miasto się ze smogiem zmaga

dla ciebie naprawa to zniewaga

lepsza będzie czeska praga

gdzie nie sięga stara waga

 

taszczy bagaż każdy tragarz

ty o łaskę braci błagasz

na nic będzie twe błaganie

jeśli starać się nie będziesz w stanie

 

na radości też są czasy

ale tobie w głowie są kutasy

kult falliczny jest dziedziczny

dziewki łono wczesnym latem

marsz na pole chłopie zatem

 

tam pionier się wprowadza

i nikt inny się nie schadza

jak nie widzisz no to sadza

twa ślepota to dla rodu skaza

 

i sierota znajdzie drogę

sadzam przy niej drzewa młode

ja swym słowem tu zakładam

ludzkie źródło i wciąż badam

 

nikt nie powie takie czasy

albo wspomni czystość rasy

bo to podróż nie ma końca

Adam, Ewa lot od słońca

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @leo Dobry tekst i w dodatku bardzo interesujące zdjęcie, a to dużo jest :)
    • cudowny świat  a my my  nie wszyscy aniołami   niestety    uwiera wolna wola niewolnicy …   11.2025 andrew   
    • @wierszyki Dziękuję za komentarz, choć chyba trochę inaczej to widzę :) "Obserwator" w wierszu to po prostu czytelnik — każdy, kto otwiera książkę i patrzy na słowa, dzięki czemu wiersz staje się sobą. Nie przemycam tu AI ani niczego ponadludzkiego, tylko mówię o tym, co dzieje się między poetą a czytelnikiem - że poezja istnieje w tej przestrzeni między nami, w tym "przeświecaniu" przez szczelinę. Zgadzam się, że poezja nie istnieje w oderwaniu od twórcy — ale też nie istnieje bez tego, kto czyta i w tym sensie jest "stanem kwantowym" - dopiero spotkanie sprawia, że się materializuje. Cieszę się, że wiersz był miły w czytaniu, nawet jeśli się nie zgadzamy :) Ale jako czytelnik masz obsolutne prawo interpretować wszystkie teksty tak, jak uważasz. I to jest też piękne w poezji.  Pozdrawiam serdecznie.  @Waldemar_Talar_TalarZgadzam się z tym. Bardzo dziękuję za czytanie i serdecznie pozdrawiam. :) @tetu Bardzo dziękuję!  I tak, właśnie to! "Inaczej między nami wibruje" — to może najpiękniejsze zdanie o poezji, jakie dziś przeczytałam, bo wiersz to nie obiekt leżący na stole, to pole, które nas łączy i w każdym z nas rezonuje inaczej. Może dlatego wciąż zadajemy pytania i nie mamy odpowiedzi,  bo poezja nie jest odpowiedzią, jest tym pytaniem, które wciąż się zmienia, kiedy przechodzi przez kolejnego czytelnika.  "Fizyka poezji" — określenie dla czegoś, co chciałoby być zmierzone, ale istnieje właśnie w tym wymykaniu się miarom.  Dziękuję! :) @Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję! :)  @lena2_Bardzo dziękuję za te miłe i ciepłe słowa. Pozdrawiam.  @JuzDawnoUmarlem@Czarek PłatakSerdeczne dzięki! :) 
    • @lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.
    • @huzarc To wiersz z gatunku tych, które zostają i dotykają głębi 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...