Dziewczyna X

[Dr Drei]

„Człowiek zachowuje się różnie w ekstremalnych warunkach. Przeważnie jednak jest tak, że jego postepowanie, dla osoby patrzącej chłodnym okiem z normalnego świata, jest godne potępienia. Człowiek ten bowiem w takich oto warunkach pozbywa się moralności, etyki i człowieczeństwa, których nauczył się przebywając w zwyczajnym świecie. Mimo że osoba przyglądająca się z zewnątrz początkowo gardzi człowiekiem „ekstremalnym”, to zwykle po pewnym czasie, choćby utożsamiając się z nim, dochodzi do wniosku, że jest w stanie go zrozumieć, a może i nawet mu przebaczyć.
Taki jest stosunek do zachowań człowieka, który znalazł się w warunkach ekstremalnych. A jak traktujemy osobę, która zatraca ogólnie przyjęte (często nawet przez nią samą) wartości moralne i etyczne panujące w normalnym, zwykłym, codziennym świecie ?
Oto autentyczna historia pewnej dziewczyny, która nazwę X.
X jest młodsza ode mnie o rok i ma ładne imię. Jest średniego wzrostu naturalną blondynką o prostych włosach, które kiedyś łagodnie opadały na delikatne ramiona. Patrzy na ciebie przepięknymi, dużymi, niebieskimi oczyma, których odcienia nie jestem pewien.
Jej wzrok można porównać do wiązki promienia laserowego; gdyby mógł zabijać, uśmierciłaby każdego, na kogo by tylko spojrzała. Oczy X mają w sobie coś niesamowitego, coś czego nie jestem w stanie opisać, są jak nieskazitelny błękit wszechogarniającego oceanu.
X ma delikatnie i zawadiacko zadarty nos do góry i ładne usta, które układają się często w spontanicznym uśmiechu.
Przykuwają w niej też uwagę, poza opisanymi powyżej oczami, szczupłe, zgrabne nogi, które lubi eksponować.
W pewnym momencie swojego życia X postanowiła zmienić wygląd. Ścieła włosy, w ten sposób, że nie opadały już spokojnie na ramiona, a kończyły się gdzieś na początku szyji. Nie były już proste, lecz pofalowane i niedbale ułożone. Wraz z wyglądem zmieniły się również jej charakter, mentalność i przekonania. Przypuszczam, że na tą nagła metamorfozę miało wpływ pewne wydarzenie z jej życia osobistego.
Kiedyś była dziewczyną z zasadami, szczególnie jeśli chodzi o kontakty damsko-męskie, a od pewnego czasu zaczęła je łamać. Stała się zupełnie inną osobą. Dawniej niedostępna, nieprzewidywalna, sprawiająca wrażenie wyjątkowej, teraz można ją określić tymi samymi dwoma przymiotnikami z początku tego zdania, z tą jednak różnicą, że należy wymazać z nich pierwsze trzy litery.
W kontaktach damsko-męskich przypomina teraz gospodarkę dawnego ZSRR, czyli najważniejsza – ilość, nie jakość. X przypuszczalnie uważa się za osobę wolną, a w rzeczywistości zachowuje się nie jak osoba niezależna i dojrzała, ale jak beztroska i dziecinna.
Myślę, że teraz stała się tak dostępna i osiągalna jak kolorowanka w kiosku, która może kupić każde dziecko, którego tylko sprzedawca zauważy wychylającego się spod lady.
Zastanawia mnie jedno, czy jest możliwe, by taka zmiana, która dokonuje się tak nagle w młodym człowieku, była spowodowana wyłącznie wymysłem osoby, która jej doświadcza ? A może ktoś miał na nią, pośredni lub bezpośredni, wpływ? Charakter X, podobnie jak innych dziewczyn w jej wieku, jest podobny do plasteliny, którą można przez nieostrożność wygiąć w nieodpowiednim kierunku. Ale czy oznacza to, że była czy jest pod wpływem czyichś sugestii ? Przed metamorfozą była już osobą, która nie wiedziała czego chciała, ale wtedy nie było to groźne i nie niosło za sobą żadnych konsekwencji. Teraz, obawiam się, może być już zupełnie inaczej.
Tak wygląda oto krótka historia X (nie widzę bowiem sensu dalszego pisania na jej temat; czytelnik otrzymał wystarczającą ilość informacji).
Czy X można porównać do dziewczyny Z, która w wieku niespełna dziewiętnastu lat ma za sobą siedemnaście związków ?
Jak więc oceni X czytelnik ?

P.S. X ostatnio ufarbowała włosy na czarno, zobaczymy na jak długo pozostanie w tym wcieleniu…”