Samotność

[Marion]

Zamknięta w chaosie
z myśli mych stworzonym,
wciąż na nowo szukam
innych wyjść.

Naciskanie złotej klamki,
nawet jej szarpanie ciągłe
nie gwarantuje wcale
uchylenia normalności drzwi.

Bezosobowa samotność
uczy mnie pokory,
niecierpliwiąc się zarazem.

Nawet ona mnie nie znosi.

Po co krzyczec?
Po co jęczeć?
Nawet sama się nie słyszę.

[Amphe-tamina]

raczej nie..
na pewno nie..
pozdrawiam

[Ania D.]

Pomysł dobry,ale wiersz rozpada Ci się na dwie części,a to chyba nie było zamierzone,tak się dzieje od trzeciej cząstki kompozycyjnej. Proponuję raz jeszcze ocenić wiersz,ale chłodnym okiem i dwie pierwsze cząstki dostosować do stylu z cząstki trzeciej i dalszych. Gwarantuję,że może być nieźle.

[Amras_Elensar]

Hmmm.. Jest potencjał. Ładna szczegolnie druga strofka. Koniec jest okropny. Tutaj trzeba najwuecej popracować. Milion razy było juz cos takiego. Szkoda.
czekam na poprawki:)

Pozdrawiam

[Marion]

Dziękuję serdecznie za uwagi. Popracuję nad zmianami, może będzie lepiej.