Wiara

[Smutna stokrotka]

Podnosi się 

To wszystko co nas przygniotło

Lecz wstaje powoli 

Ociąga się z rana

 

Jeszcze karp i pierogi 

W myślach każdego 

Prezenty muszą spaść 

Z obolałego ciała 

 

Tylko anioł ze ściany 

Przygląda mi się w ciszy

I myśli jakim cudem

Jeszcze oddech za oddechem nabieram 

 

Jakim cudem się podnoszę

I zmęczone oczy ręką pocieram

Jakim cudem stoję na nogach 

I w lustro patrzę 

 

Krzywię się 

Ciemność jeszcze ciąży 

Mi na ramionach 

I całym ciele

 

Anioł oczy ze zdziwienia otwiera 

Chce się zerwać, wesprzeć mnie, podtrzymać 

Lecz jakimś cudem stoję prosto 

To nie cud wigilijny i magia świąt 

To wiara