Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Są doprawdy śmieszne

twoje ciągłe narzekania

na kelnerkę, że się spóźnia

chociaż się na nogach słania.

 

Pomyśl tylko, nie masz racji:

gdy ty czekasz i narzekasz,

że wciąż nie dostałeś dania-

- ilu zaśnie bez kolacji

i obudzi bez śniadania.

 

Są doprawdy śmieszne

twoje ciągłe narzekania

na obsługę hotelową,

że się źle obeszła z tobą.

 

Pomyśl tylko, nie masz racji:

gdy ty siedzisz i narzekasz

w luksusowym cichym holu-

- ilu zaśnie, ilu zbudzi

pod sufitem bomb i grzmotów.

 

Są doprawdy śmieszne

twoje ciągłe narzekania,

że choć tyle masz kanałów

nie ma nic do oglądania.

 

Pomyśl tylko, nie masz racji:

gdy ty ziewasz, ze snem zwlekasz

chociaż nie chce cię odpuścić-

- ilu ludzi w celach uśpi

jeden kuli w mózgu kanał.

Opublikowano (edytowane)

@Jan Paweł D. (Krakelura) wiesz, już też mi się wiersz sam wczoraj pisał w restauracji... Siedzę z gośćmi, którzy dostają 3 różne steki... wysmażony lekko, itp. Każdy oczywiście chce inaczej...ok. Jesus, nikt nie był happy ze swojego steka. Nie zdołałam ich ubłagać, żeby przestali się czepiać. Wiedziałam, że za karę ktoś napluje do mojego risotto.. serio, oni gadali o tych stekach, jakby spędzili niespełnione noce z kochankami...oni gadali, ja sobie ich wino dolewalam. Moje risotto pycha..

Nie takie dobry jak Twój wiersz, ma się rozumieć.

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)
  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Dobre i mocne. Zastanowiłbym się jednak na Twoim miejscu nad wydłużeniem wersu  "Są doprawdy śmieszne" o jedną sylabę. Lepiej by się to czytało. Np. Są doprawdy nic nie warte, czy  coś w ten deseń. Poza tym do "holu" dorymowałbym "polu" np. "pod sufitem bomb gdzieś w polu". Ogólnie świetny pomysł i przesłanie.

 

Pozdrawiam.FK.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...