jak w twardej skorupce

[szarodziej]

teraz między nami anioł na nitce, diabeł na urlopie.

to, co się dzieje od  jakiegoś czasu,  tak jak chcemy -

niczyje nasze małe zbrodnie. w drodze przed stłuczką,

bo tyle nas łączy, noga w nogę tańczymy na śliskim

parkiecie tak jak komin w powietrzu albo igła w sianie.

 

więc tutaj wielkie żarcie. ssiemy piersi, łódka,  tytuły,

kolorowe gumki. więc dlaczego opadamy z sił

wypluwając siebie na bezludne wyspy?

 

w tej krótkiej nowelce, dopóki mamy twarze,

może się odnajdziemy w biurze znalezionych,  

gdzieś na ostatnim piętrze.        

 

dziwne. przy drzwiach  zamkniętych znowu

od początku majsterkują na placach budowy

wieże Babel i zamki na piasku. na wdech i oddech

wpadają królestwa wciąż do tej samej bramki.

 

aż wreszcie morze nas poruszy gra słów,

harmonia gwiazd, Wielka Niedźwiedzica.

Edytowane 10 Grudnia 2019 przez szarodziej
zmiana wypluwając siebie na siebie, gumy na gumki (wyświetl historię edycji)

[szarodziej]

@Kot Z morzem jest tak jak w tekście. Dziękuję za obecność. 

Edytowane 11 Grudnia 2019 przez szarodziej
dodanie literki w przed tekście. (wyświetl historię edycji)

[Paweł Artomiuk]

Ciekawie trochę inaczej ale jest wart zatrzymania. Wydaje się, że pisanie przychodzi Ci z łatwością. Tego się nie da nauczyć, to się ma albo nie ma. 

[Gość]

Już za Lightem też mi się wiersz podoba :-)  

 

[szarodziej]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Gosława dziękuję za przeczytanie.

[Gość]

@szarodziej czytałam już wcześniej tylko gdzieś mi się zapodział 

Fajne że Light mnie tu zwabił ponownie :-)