Żelazo blady cień

[Pan Jan Bednarz]

Żelazo blady cień

 

Ile jeszcze mogę
Ile jeszcze mogę trwać
Ile chwil na głowie
Ile jeszcze mogę skraść

 

Czas dopala liście
Kłęby dymu kryją świat
Ile jeszcze wisien
Po kieszeniach upchnę

 

Tam pędzące konie
Grzywą miotą resztki snów
Ile jest im do mnie
Ile jest im do mnie głów

 

Ile mętnych złudzeń
Przez żelazo blady cień
Ile nam w tym brudzie
Przyjdzie jeszcze

 

/

 

Czerwona noc, czerwone chmury
Kto patrzy w dół, a kto do góry

 

/

 

Znam kowala, który sam wykuł sobie żonę

Mógł mieć wszystko na co nikt nie mógł mieć ochoty
Nikt już nie przechodził tam, nikt nie zerkał bokiem
Życie kuł, że iskry lały się ze wszystkich okien

W pył obrócił się już każdy gwóźdź pod jego grobem
A gdy Piotr zapytał czy coś wykuł kiedyś przeciw sobie
Nie odezwał się do niego ani jednym słowem

 

 

Edytowane 29 Listopada 2019 przez Pan Jan Bednarz (wyświetl historię edycji)

[Gość]

Druga część zdecydowanie lepsza 

Ciekawe snujesz opowieści Panie Janie :-)

[Pan Jan Bednarz]

@Gosława dzięki!

[Gość]

:-)

[Pan Jan Bednarz]

@Pia Dzięki! Do radia mi nie spieszno :)