Na zakurzonej podłodze

[Pan Jan Bednarz]

Na zakurzonej podłodze

 

Zastygasz w oddali jak mgła

I cieniem zakrywasz mój świat

Czas, gwiazdy i Słońce

Choć raz

 

Zapukam wieczorem do drzwi

Gdzie pustka od progu po strych

I znam swoją drogę po śladach Twych

Na zakurzonej podłodze

 

I czuję jak tracę swój oddech

 

Gdy jesień powoli się tli

I drzewa drżą w ciszy jak ćmy

A deszcz wciąż obmywa drogi

Ja wiem

 

Zostanę tu na parę lat

Zastygnę w tym kurzu jak mgła

I mimo, że minęło już tyle wiosen

Ja wciąż każdej nocy

 

Czuję jak tracisz swój oddech

 

 

Edytowane 29 Listopada 2019 przez Pan Jan Bednarz (wyświetl historię edycji)

[Pan Jan Bednarz]

@Pia Dzięki! Jak to nie możesz, nie ładują się linki? 

[Pan Jan Bednarz]

@Pia Nie, jestem kimś innym :) 

Dzięki bardzo!