Historia edycji

za górami za lasami cień z ciszą rozmawia kwiat nie więdnie myśli czyste jak łza   za górami za lasami czasem nikt się nie  martwi wiatr i deszcz zawsze ciepły   tam nie ma kłamstw prawda normalnością miłość zawsze racje ma drzewa nie umierają   tak moi drodzy jutro tam wyruszę choć wiem że to daleka droga ale myślę że radę dam  

nie rozwijaj życia kliszy to celuloid łatwo palny zamiast kliszy otwórz pliki i już jesteś niebanalny   otwórz pliki z komputera by przez życie wiodły ciebie i się połącz poprzez Wi Fi z komputerem co jest w niebie   jak najszybciej zawierz siebie Jemu w swoich ustawieniach proś żarliwie boś w potrzebie by prowadził do zbawienia  :)))

Od lat noszę w sobie ból.  Nocą, czasami próbuję płakać,  by rankiem znów być tym,  kim mnie znają.   Chcę płakać. I wiem, że potrafię,  lecz płacz ten jest głęboko we mnie –  zakurzony w warstwach dawnych spraw,  w myślach, których nie chciałem poznać.    Przez lata milczałem o nim przed światem,  a najczęściej – przed samym sobą.  Teraz tkwi pod skórą jak blizna,  która nie boli, dopóki nie dotkniesz.    Gdy łzy w końcu znajdą drogę,  będą jak listy – nieczytelne,  pełne śladów miłości, radości  i bólu – gości nieproszonych.   Spłyną ciężkie – jakby każda  niosła w sobie cały bukiet:  empatii, żalu i masochizmu,  którymi uczyłem się kochać.   A potem? Może przyjdzie spokój.  Może nie. Ale płacz  – jeśli wreszcie nadejdzie –  nauczy mnie na nowo żyć.

Takie bajki to ja lubię

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja ostatnio usłyszałam że jestem ordynarna  I qrwa może to i racja  Niech podmiot liryczny idzie po swoje  Śmiało

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.