Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@jan_komułzykant i biją i bić się dają zawsze ci którzy maja jakiś deficyt w rozwoju społecznym. Nie myślą o swoich rodzinach o tym ze moga zginąć i dzieci ojca nie będą miały tylko o jakiejś „patriotycznej powinności” o jakiejś blizej nieokreslonej prawdzie. Ci którzy bili najczęściej to lubili wiec tego upośledzenia nie będę rozwijał 

A jeszcze zapytam... z dzisiejszego systemu spoleczno-politycznego z gospodarki kapitalistycznej jest Pan zadowolony o taką rzeczywistosc Pan walczył?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jestem trochę innego zdania, nieważne, nie chcę nikogo obrażać, powiem tylko, że bierność i uginanie karku nie jest niczym lepszym, bo łapa ciemiężyciela i tak zawsze dosięgała tych, którzy jedynie mocno dbali o własne dupsko, przepraszam - dobro. Jak teraz łatwo jest mówić o kapitalistycznej gospodarce, prawda? Proszę się lepiej zastanowić dlaczego w ogóle możemy tak na luzie sobie o tym gwarzyć.

no tak u Słupnika rzeczywiście na końcu jest słowo "bunt",

ale ok, no trudno, myślałem, że coś innego ;D

Dziękuję.

Opublikowano

@jan_komułzykant ja chciałem zwyczajnie podyskutować z doświadczonym człowiekiem o czasach które tez pamietam. Nic do Pana nie mam, wręcz uważam, ze napisał Pan bardzo udany wiersz, z cała pewnością ma Pan talent, ma Pan pomysłowy nick i zabawny avatar. Ale nie lubie tej całej  martyrologii poprostu mnie drażni...  Jestem lewicującym ateistą - pewnie trudno byłoby nam się dogadać. Przepraszam i pozdrawiam.:-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wszystko ok, nie ma Pan za co przepraszać. Każdy ma dzisiaj prawo do własnego zdania i co do tego pewnie jesteśmy zgodni.

Ważne, żebyśmy normalnie mogli pogadać. Nie każdy natomiast, kto gustuje w prawicy ma z tyłu kij do baseballa i karczycho plus złoty łańcuch ;)

Również przepraszam i pozdrawiam.

Opublikowano

@Lahaj Rewolucja kulturalna zabiła miliony, a teraz jest to kapitalizm państwowy, gdzie urzędnicy czerpią gigantyczne korzyści za uczestniczenie w prywatnej gospodarce. Dyktatura połączona z brakiem wolnych sądów i opozycji. Pracuję w gospodarce wiele lat i moja firma współpracuje z chińskimi fabrykami. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...