Pot

[Magdalena]

Ich znajomość nadal trwała, odprowadził ją do pociągu. Dwa tygodnie listopadowych wakacji się skończyły. Siedziała na swoim miejscu i pisała coś o białej kobiecie na wulkanicznej wyspie. Lina miała paradygmaty, przede wszystkim nie chciała pisać jak kobieta. Usiadł koło niej chłopak, jeansowy, młody, coś zapamiętale pisał na kartce, potem trochę myślał ręką i brodą. Przesuneła się na fotelu bardziej do środka pociągu, od dwu tygodni nie używała nic przeciw poceniu. Była trochę zesztywniała. Nie wiele pomogło wspomnienie użytych rano perfum. A jeansowy nadal myślał mocno, teraz dodał prawą rękę i kolano, dobrze mu szło, coś pisał.

 

[Konrad Koper]

Sensowny...