Topielec?

[Aberen]

Błękitna tafla, w niej tylko odbicie.

Wejrzyj głębiej, pod powierzchnię zanurz.

Ciemność

Mrok się rozrasta, pochłania błękit.

Czarne jezioro całe się staje.

Ciemność

W tym krótkim bezdechu zgubiłem życie.

Błysnęło coś, światło nastało

Ciemność

już blaskiem się stała

[Młoda]

Widać w tym wierszu emocje, powoduje przejęcie. Moim skromnym zdaniem - dobry wiersz. Przynajmniej - bardzo dobry początek twórczości :)

 

Jedyne co, to mam problem z tym wersem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jakie się staje?

Że czarne? Tylko po co ta inwersja. W tym miejscu można się troszeczkę zagubić.

 

Pozdrawiam!

[Ast Voldur]

Całe jezioro czarne się staje.Chyba lepiej brzmi moim skromnym zdaniem.Poza tym.Potwierdzam.Bardzo dobry początek.Pozdrawiam.

[Aberen]

@Młoda  tak miałem na myśli, że staje się czarne.

Na co dzień zdarza mi się mówić przez inwersję więc wydała mi się lekko naturalna ale postaram się to uwzględnić na przyszłość

[Gość]

@Aberen dobre, ponurkowalam przez chwilę.Tylko wybił mnie ten bezdech i rozumiem, że jasność po tamtej stronie. Pozdrawiam

[Aberen]

@Dag To wszystko zależy od przyjętej koncepcji, jeżeli potraktujemy ten wiersz jako opowiadający o człowieku, który po prostu poszedł nad jezioro i się utopił, to tak jasność po tamtej stronie. Ja natomiast napisałem ten wiersz pod wpływem niebieskookiej dziewczyny o spojrzeniu zapierającym dech w piersiach, którą spotkałem na ulicy ;)

[Gość]

@Aberen jak na prawdziwego poetę przystało... pięknie to opisałeś.